𝐇𝐚𝐳𝐞𝐫 & 𝐄𝐫𝐤𝐚𝐧 | 𝐁𝐱𝐁 [+18]

29'

Keyifle okuyun. Boolll yorum bekliyorum. ✨🤍

🎖️

Koltuğa oturduğunda yanından geçen adam cama ilerlemiş açık pencereyi kapatmıştı. Başını koltuğun sırtına yasladı. Hazer'e nasıl anlatacağını düşündü. Aydın'ı unutmuştu.

Hatta bugün gördüğünde bir an duraksamış kim olduğunu hatırlamamıştı. Yıllar geçtikçe bizi huzursuz eden, tüketip bitiren her şeyin aslında ne kadar boş olduğunu bir kez daha anlıyordu. Hazer bazı gecelerde Aydın'ın odasına zorla girer korkusuyla nasıl uykusuz geceler geçirdiğini düşündü. Özellikle son yıllarında adamın inatçılığı daha artmıştı. Bu yüzden istemese bile şikâyette bulunmak zorunda kalmıştı. Seyit'in adamı tek başına bulduğunda dövmesi olayları daha da kızıştırıyordu.

Tabi Aydın'da boş durmamış Seyit'ti şikâyet etmişti. Bu durumda da erkan, Aydın'la anlaşmak zorunda kalmış ve şikâyetini geri çekmişti. Son senelerinde şikâyet almak ikisini de olumsuz etkiliyordu.

"Kim bu börülce?" Önünde dergiler, birkaç dosya bulunan küçük kahverengi masaya oturdu. Erkan, adamın iri bedeninde gezdirdi gözlerinde. Uzun bacaklarından biri oturduğu koltuğun dışında kalmıştı. Diğeri de bacağının hemen yanında duruyordu. Çıplakken ayrı bir olaydı, formayla ayrı. Derin bir nefes aldı. Kalbi çarpıyordu. Hazer ona hep böyle mi hissettirecekti?

"Askeri okulda tanışmıştık. Bir defa kahve içtik sadece ama üç yıl boyunca uğraşmak zorunda kaldım." Gözlerini devirdi bunu düşündükçe. Adamdan kurtulmak imkansızdı.

"Eski sevilin?" Tek kaşını kaldırdı sorusuyla. İçini saran kıskançlıkla tüm orduyu içinde Aydın'la birlikte yakar, oturur izlerdi.

"Hayır, eski sapığım diyelim." Bunu derken gülüşünü durduramadı. Aydın gerçekten de böyle bir adamdı. "Bir kere randevuya çıktık. Sonrasındaysa sanki ilişkimiz varmış gibi üç yıl boyunca bir kere bile salmadı. Onun yüzünden kaç numara değiştirdiğimi hatırlamıyorum bile. Üç kuruş param vardı bu şerefsiz yüzünden boşa harcıyordum."

"Tamam. Bu börülce bugün buradan gidecek!" Yüzü keyifle aydınlandı. En azından çok bir samimiyetleri olmamıştı. Aydın'ı Erkan'la düşündükçe canavarları duvarları parçalıyordu. Kafasının içinde Aydın'ı öldürdüğü yüz farklı ölüm şekli vardı.

"Bunu nasıl yapacağım paşam!"

"Sen değil gülüm, ben yapacağım." Ellerini Erkan'ın oturduğu koltuğun kolçaklarına yerleştirdi. Adamın üzerine eğildi. Dudakları Havva'nın ısırdığı elma gibiydi.

Galiba neden âdem ve Havva'nın cennetten atıldığını anlıyordu. Günah dolu olsa da o elmanın vereceği haz var olan hiçbir yerde bulamazlardı. Tüm evrenleri dolaşsalar, tüm medeniyetlerde her elmadan ısırık alsalar bile böyle bir güzellik ve tatla kutsanamazlardı. Erkan, ağaçta asılı kalan elmaydı.