Fear (one-shot)

"Naglalakad-lakad lang ako mag-isa dito sa campus. Lunch break pa naman e.

While I was walking, my eyes spotted Paul, my crush. He was with his friends.

Napabagal ako sa paglalakad kasi pinapanood ko sila. Tapos biglang sumigaw friend n'ya.

"Noa! Will you go out with Paul?"

Kung akala n'yong ako si Noa, nagkakamali kayo. Si Noa ay ang best friend ko, ang nag-iisang may alam na crush ko si Paul.

Dahil nga sa best friend ko s'ya at alam n'yang may gusto ako kay Paul, kampante akong "no" ang isasagot n'ya, pero laking gulat ko ng sinabi n'yang oo.

I was shocked. Di ako makapaniwala. Did she just say yes?

Blurred na ang paningin ko because of the tears accumulated in my eyes.

Gustong gusto ko nang umiyak, pero pinipigilan ko.

Nung nag-sink-in na lahat ng nangyari, tumakbo ako. Pero this day is just not my day. Nagkabunguan lang naman kami ng newly boyfriend ng best friend kong traydor at nahulog ko lahat ng dala-dala ko.

"Sorry." We said in unison. Then a tear escaped my eye.

"Okay ka lang?" He asked me with his angelic voice full of concern.

"O-oo, okay lang a-ko." I said, eventhough I wanted to say no, 'cause I wasn't. I was hurt physically and emotionally.

Tinulungan n'ya akong pulutin ang mga gamit kong nahulog, pero nang makita ko sa peripheral vision ko na papalapit na si Noa, I grabbed my things rapidly and congratulated him, even if it was painful for me.

Nung na sa'kin na lahat ng gamit ko, tumakbo akong mabilis para di ako maabutan ni Noa. Buti nga di ako nadapa kasi wala na akong nakikita sa mga luhang patuloy na umaagos.

Umiyak lang ako ng umiyak.

I can't believe that my own best friend betrayed me.

Nagring ang bell, hudyat na kailangan na naming magtungo sa kanya kanyang classroom.

Kahit pa labag sa kalooban kong pumunta ng klase ko kasi makikita ko lang silang dalawa at masasaktan lang ulit ako, pumunta parin ako.

Spaced out lang ako nung nag-le-lesson yung prof. Pa-ulit-ulit nag-ple-playback yung scenariong nangyari kanina. Yun lang ang iniisip ko habang nag-e-explain sila.

Nung nagring ulit yung bell, mabilis kong inayos mga gamit ko at lumabas na ng classroom. Pumunta ako ng locker room para kunin ang kakailanganin kong gamit bukas at ibabalik ang mga hindi.

Nang matapos ako ay naglakad na ako papuntang parking lot.

Malapit na ako sa parking lot nang nakita ko si Paul at ang kanyang mga kaibigan. Tinitignan nila ako kaya nag-iwas ako ng tingin. Nung muli kong iharap ang mukha ko sa kanilang direksyon, nakita kong may sinasabi ang mga kaibigan n'ya sa kanya't tinutulak s'ya nila sa aking kinaroroonan, pero di naman s'ya nagpapatalo.

Umiwas uli ako ng tingin nung dumayo sa'kin ang kanyang mga mata.

Naglakad nalang ako. Pero nagulat ako ng sumigaw s'ya.

"Juliana!" Tumigil ako ng paglalakad nung narinig ko ang pangalan ko, pero inignore ko lang sya't pinagpatuloy ang aking paglalakad.

Napatigil naman ako nang naramdaman kong nasa tabi ko na s'ya.

"Ayos ka lang? Nakita kasi kita kanina sa klase, parang ang lalim ng iniisip mo kanina."

"Oo, o-okay lang ako." Heto nanaman ako, nagsisinungaling. Ano ba naman yan, makipagcooperate naman kayong mga pesteng luha kayo, kahit ngayon lang, ayaw kong umiyak sa harapan n'ya.

"Sure ka ba? Parang nagkaganyan ka lang simula nang naging girlfriend ako ni Noa, a." Sige, ipamukha mo pang kayo na ng traydor kong best friend.

"O-oo naman! Okay na okay ako." Sabi ko naman, sinabayan ko pa ng smile, fake smile, para mapaniwala ko s'ya.

"Juliana, di ka ba nagseselos?"

"Oo, sobra." Gustong gusto ko sabihin yang mga salitang yan, pero ayaw nilang lumabas. "Saan naman ako magseselos?" Pagpapatay malisya ko.

"So..hindi nga?" Ba't parang ang lungkot ng boses n'ya?

-Author: may mukha ba ang boses nya't nasabi Ming malungkot? xd

-Juliana: ikaw kaya nagsulat n'yan.

-Author: whatever. -_-

-Juliana: hahaha bleeeh :P

"Saan nga kasi?"

"Wala."

"Sige, mauna na ako." Mauna na ako baka iyakan pa kita dyan. Syempre, di ko sinabi yung katuloy.

"Juliana..wait. May sasabihin ako sayo."

"What?" Tapos taas kilay.

"I..." "

*kring kring kring*

What? Anong "I kring kring kring?

*kring kring kring*

Iminulat ko isang mata ko, alarm clock ko pala.

So..it was just a dream? No, let me correct it, it was a nightmare.

Hindi totoong mag-on best friend at crush ko? Hindi totoong she betrayed me?

Pero...ano kaya ang sasabihin ni Paul sa akin?

Fin.

-------------------------------------

A/N: sorry, so lame xd. I'm really not into the finale parts. Hope you like it. ^_^