නෑර නෑර හද පාරවනා
අඳුරු මතක දුරකින් රඳවා
හිතට සැනසුමක් දුන්නේ නුඹමයි
කාලය ඒ නුඹමයි
බැල්කනි එක උඩට වෙලා තේ කොප්පයක් තොල ගාන ගමන්... මන් අන්ජිත මහත්තයා එක්ක තනි වුනා...
හිත්පිත් නැති නොමිනිස්කම් මගහැර
අතීතය ම සතපා සුව නින්දක
සොදුරු අනාවක මිහිර විදින්නට
නුඹගෙන් අවසර අයදිමි කාලය
කාලය නුඹමයි... මේ හැමදෙයක් ම විසදන්න පුළුවන් කාලය උඹට විතරයි... අන්ජිත මහත්තයා එක්ක තනි වෙලා හිටිය මන් ගැස්සිලා ගියේ මට ආපු කොල් එකක් නිසා... මගේ මුනට හිනාවක් ඇදුනා අපරාදේ ඩොක්ටර් ආකේන්ද්‍රන් හිටියා නම් එයාට බලා ගන්න තිබුනා හදවතින් ම හිනා වෙන අයාන්ව...
" තාත්තා "
" පුතා "
අවුරුදු ගානකින් කටහඬ අහන මනුස්සයා ගානට සතුටක් දැනෙන කොට මන් ඇස් අඟින් වැටෙන කඳුළු වලට ඔහේ ගලන්න ඇරලා තාත්තා එක්ක කතා කරා...
" කොහොමද තාත්තේ... ඔයා දැන් ෆ්‍රී ද "
" ඔව් පුතා... දැන් තමයි ෆ්‍රී උනේ... මන් දැක්කා මැසේජ් එක මොකද්ද හේතුව මාරුවීමට පුතා ඔයා හොදින් ද "
තාත්තා මන් හොදින් ද අහනවා... ෆොන් එක පොඩ්ඩක් එහාට කරපු මන් නහය උඩට ඇදලා ලොකු හුස්මක් පහත දාලා තාත්තා එක්ක කතා කරා...
" මන් හොදින් තාත්තා... තාත්තා හොදින් ද... මන් අහන්නමයි හිටියේ තාත්තා ෆ්‍රී නම් අපි හම්බෙමු ද තාත්තේ "
" කවදා වගේ ද පුතා "
තාත්තා කවදා වගේ ද අහනවා... අනිද්දා ඒ කියන්නේ බදාදා පෝය... එදාට හම්බෙන්න තිබුනොත් අපි දෙන්නාට පුළුවන් දළදාවත් වැදලා ම එන්න
" බදාදා පෝය තාත්තේ... තාත්තට පුළුවන් ද එදාට එන්න "
" මන් එන්නම් පුතා... කොහෙට ද එන්න ඔනා වැව රවුමට ද "
මගේ මුනට හිනාවක් ඇදුනා... එයා එන්නම් කිව්වා... එකත් වැව රවුම ගාවට මට මතක් උනේ අවුරුදු ගානකට උඩ දී පුංචි කාලේ මට ඔනා වුනා... අම්මා තාත්තා එක්ක නුවර වැව රවුමේ ඉදගෙන මුරික්කු කන්න... එත් මට බැරි උනා... කමක් නෑ... දෙන්නා එක්ක බැරි නම් එක්කෙනෙක් එක්ක හරි කමක් නෑ... මට එක මුරුක්කුවක් හරි කන්න තිබුනොත් ඇති...
YOU ARE READING
දුරුතු සඳ | 𝐀𝐑𝐓 𝐎𝐅 𝐇𝐄𝐀𝐋𝐈𝐍𝐆 ( ꪗɀ / ꪮ᭢ᦋꪮỉ᭢ᦋ )
Fanfictionපොරොන්දු තියෙන්නේ රකින්න... ඉතින් රැකපන් දුන්නු පොරොන්දු ඒ විදියට ම අයාන් නෙලිෂ × මෙවුල් දශ්මිර 2024.04.04 Mature 18+
