Aşkını trabzonun yaylalarında bulan şura en olmadık adama aşık olur. Mafya olan hisara. aralarındaki soğukluğu Trabzon'un karadenizi sahip çıktı.
Bu büyük aşkı yaylalar yaptı ve yaylalar ayrabilirdi.
Merhaba hamsi kuşlarum. Sınavlar bittuuu. Bende dedimki bölüm atmassan olmazz. İşte geldumm bende da. İyii okumalarrrhamsiikuşlarummm.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hisardan~
Ben mafyaydım. Kötü işler benden sorulurdu. Bunca yıllık zamanımda birisi benim yaramı sarmıştı. Taa karadeniz belası olan kadın. Karadenizin hırçın dalgası kadar hırçındı. Ben vurulmuştumkaradenizin dağlarında. Hiç ev yokdu. Gözüme tam dağın ortasında ki ev takılmıştı.Sadece bir ev vardı.Yapıcak bir şey yokdu sadece bu ev vardı. Başım dönüyordu, kalbim sıkışıyor, içim sızlıyordu. Bunlara rağmen pes etmedimevin kapısına kadar geldim.Ama kan kaybından olsa gerek bayılmıştım.
Gözlerimi açtığımda buz gibi masmavi gibi olan gözleri bana bakıyordu.Ama bir o kadarda sert bakıyordu.3 gün içinde sadece iki duygusunu görmüştüm. Gözü kara ve hırçın. Ama içinde sanki bir duygusallık vardı.
Adım "şura." Demişti. Çok güzel bir ismi vardı. Soy adıda gözleri gibi maviydi.
Bir atkı vardı.Tam dokunucaktımama o izin vermedi. Belki kocasınındır sanıp çok iyi bir öküzlük yapmıştım. "Ne abarttın be parası neyse veririz."Demiştim. Dilime arılar sokulsun. Ama ne kocasınındı, Ne sevgilisi, ne nişanlısı. Hiç birisi değildi. Anladığım kadarıyla annesini di. Ama annesi neredeydi? Kafamda bin bir türlü sorular dönerken, kafama bir soru daha yer bulmuştu.
Benim yanımda çalışan müslüm abi.. Pala bıyıklı, kısa boylu ve şişman.Meğersem hayranlıkla baktığım kadının babasıymış.Ama şura niye sevmiyordu?Bundada tam anladığım ise müslüm abi karısına şiddet göstermiş olmasıydı. "Benim annemi hangi elinle çok vurmuştun!?" Demişti.
Bu konuları sonra düşünmem gerekiyordu. Bir tane puşt vardı. Osman. Resmen şuraya aşıkdı. Şura bunu asla takmıyor muydu? Yoksa artık alışmış mıydı? Hiç kimseye eyvallahı olmayan kadın resmen şuan ağlıyordu.
O benim bu Karadeniz'de gittiğimi sanıyordu. Oysa ben buraya taşınmıştım. Bütün işlerimi bırakmıştım bu Karadenize bırakmıştım kendimi. Ben buraya ait değildim. Evet. Ama o buraya aitti.
Evden çıktığını görünce. Kesin kayalıklara gidiyordur diye düşünmüştüm. Ondan önce orda olabilmek için arabamı hızla kayalıklara sürmüştüm.
Kayalıkların yukarsına nasıl çıkıyorsu gerçekten? Koca adamım ben bile çıkarken zorlanıyordum. O nasıl zorlanmıyordu? Derken kafamı yüzüncü sorumudasıkıştırmıştım.
