kurtuluşa uyanış

yine kendimle baş başa kalırken

Yine bir nisan sabahıydı evrem uyanmıştı henüz 17 yaşında olmasına rağmen hayattan çok sıkılmıştı, bunalmış tı. Evrem içine kapanık ve utangaç bir kızdı ve bu özelliğinden nefret ederdi çünkü utangaç olduğu için herşeyden ve herkesten geri kalıyordu insanları sevmiyordu onları sevmekte zorluk çekiyordu çünkü o sadece odasında yalnız kalmak istiyordu insanlardan uzak kalmayı tercih ediyordu bu utangaçlığını yenmek için her gün dua ediyordu ve sabrediyordu ama bir türlü yenemiyordu bu utangaçlığını.  Ve artık sıkılmıştı bıkmış tı annesi ve babası onu çok severler bazen ise evrem'i sinir ediyorlar ailesi üstüne gidiyor onun utangaçlığını yüzüne vuruyorlar dı her defasında ama artık evrem bir karar vermişti ne olursa olsun insanların söyledikleri şeyler yüzünden üzulmiycekti artık anlamıştı her şeyin boş olduğunu kimseyi umursamıyordu çünkü önünde çok daha önemli bir şeyin olduğunu biliyordu gerçek neydi? Bunu öğrenmeliydi elbbette kurtuluş yolu vardı ama neydi?neden buradaydı? niçin gelmişti buraya ? Artık bunu öğrenme zamanı gelmişti...