O-KUL KATİLİ

Gün 3

Üçlü, okulun sessiz koridorlarında ilerlerken, hava giderek daha gerginleşiyordu. Aydınlatma lambalarının soluk ışığı, duvarlara tuhaf gölgeler yansıtıyordu. Her adımda, gizemli bir hava etraflarını sardı.

Mia, Floren ve Hanae'nin adımları, koridorlardaki sessizliği bozuyordu. Ancak, zihinlerindeki sessizlik, O-KUL KATİLİ'nin izini sürmeye odaklanmıştı. Her birinin gözlerinde kararlılık vardı, ama aynı zamanda içlerinde bir endişe de büyüyordu.

Duvarlardaki posterler ve pano ilanları, adeta onlara fısıldıyordu: "Bir tehlike yaklaşıyor..." Ancak, üçlü, kararlılıkla ilerlemeye devam etti. Her köşe başında, her kapının ardında, gizemi çözmek için bir ipucu arıyorlardı.

Dışarı çıktıklarında, hava serindi. Yıldızlar, gökyüzünde parlıyordu, ancak yıldızlar bile bu gizemi aydınlatamıyordu. Üçlü, sessizce ilerledi, adımları çimenlerin üzerinde hafifçe çıtırdıyordu.

Evlerine doğru yürürken, her birinin içinde bir soru belirdi: Kim bu gizemli katil ve ona yardım eden kişi? Artık, bu soruları cevaplamak için dışarıdan yardım almaları gerekiyordu. Gökyüzündeki yıldızlar, onlara bir yol gösterir gibi parlıyordu, ancak gerçek cevaplar, belki de daha karanlık bir yerde gizliydi.

-Artık bu iş bizim boyumuzu aşıyor. Polise söylesek dikkate alınmıyoruz... Bizim dışardan bizim gibi olan birine ihtiyacımız var.
dedi Hanae tırnaklarını yerken bir yandan da. Eve dönüş yolunda, Mia ve ikisinin yol ayrımının olduğu yerde, "Brightness" Sokağı'nda, durmuşlardı.

Güneş ışınları Floren'in yüzüne çarpar iken, düşünceli bir tavırla kimden yardım alabileceklerini düşünmeye başladılar. Sokak fazla sessizdi. Sadece arada bir, okuldan dönen öğrencilerin sesleri gelmekle beraber güvercin sesleri de onlara eşlik ediyordu.

Gerçeğin aydınlığa kavuşması amacıyla ekip beyinlerini zorlamaya devam etti. Kim olabilirdi? Onlara yardım edecek güç, artık 4. kişi olacaktı. Mia, bu esnada bütün tanıdığı herkesi kafasında elerken Hanae'nin önerisi geldiği anda herkesin kafasında bir umut ışığı belirdi:

-Chiyo? Chiyo! Evet, o! Chiyo'dan yardım isteyebiliriz.
-Chiyo? O da kim? dedi Mia haklı olarak. Chiyo ile hiçbir şekilde bir tanışmaları olmamıştı. Bu isim ona yabancı geliyordu.

Surat ifadesi bir anda meraklı bir tavır takınınca Floren sözü ele aldı:
-Mia, uzun hikaye. Sana yolda bahsederiz. Evet! Chiyo, bizim kadar çatlak bir kafa yapısı olan tek kişi. Başka birine anlatacak olursak tımarhaneyi araması yakındır. Ama Chiyo, bize yol göstermeyi kabul edecek kadar yardımseverdir. Ehh, bir o kadar da ciddi.

Hanae öksürerek yanıtladı. Sesindeki duruluk dikkat çekecek cinstendi:
-Chiyo fazla ciddidir. Ama bir o kadar da espri anlayışı vardır.

Mia, meraklı tavrının yerini sakin ve kafasında bir şeyler oturmuş bir Mia'ya bırakınca bir şeyler mırıldanmaya başladı:
-Ehh, ne duruyoruz o zaman gidelim işte. O-KUL KATİLİ'ni bulabilecekse neden olmasın?

Bu sözden sonra yol ayrımının olduğu yerde, Chiyo'nun evinin yolunun olduğu ayrımı seçtiler ve yürümeye başladılar. Sokağın temizliği, okulun çöplerden geçilmez sokağına itafen, bir sakız çöpü bile bulmak zordu. Sessiz, tenha ve bir o kadar da Texas olaylı sokaklarını andıran bir manzaraya karşın yürümeye devam ettiler. Ancak Chiyo'nun O-KUL KATİLİ adlı vakada, nasıl bir rol oynayacağı belirsizdi.
Rolü ne kadar da belirsiz olsa da  umutlarıyla ve birlikte hareket ederek, bu karmaşık gizemi çözebileceklerine inanıyorlardı. Chiyo'nun katkısı, bu karanlık vakayı aydınlatacak anahtar olabilirdi.

Bir kaç dakika sonra Chiyo'nun evinin yakınlarındaki bir cafeye varınca eve ne kadar yakın olduklarını anlamışlardı. Yol boyunca Hanae, evin konumunu unutma ihtimallerine karşın saatinden konuma bakarken, Floren ise Mia'ya Chiyo'yu ve birlikte geçirdikleri gereksiz anıları anlatıyordu. Hanae nihayet konumu kapatınca Chiyo'nun simsiyah duvarların üzerinde reklam için asılmış afişler ve boya kabartmalarının olduğu evinin kapısını çalmaya hazırlandılar.