Nereden Nereye!

8.Bölüm

Selamın Aleyküm canlarım,Nasılsınız? İnşallah iyisinizdir.

Yorum yapmayı unutmayın.🫶🏻

🕊️

    "Kitap okumayı seven Yusuf, fotoğraf çekmeyi seven Cananı'na tutulmuş"

Zeynep Aydın'dan.

Gönlümüzden geçenleri dilimize vurmak ne kadar zormuş! Binlerce şey söylemek isteri, hiç susmadan uzun zurna konuşmak istiyorum. Beni dinler misin Ali'nin oğlu? Bilirim Yusufum sen beni dinlersin, bizi evimizin biraz daha gerisinde kalan evdeydi gözlerim.

Yusuf aynı saatte dışarı çıktı ilk olarak gözleri benim evime değdi göz göze gelince gözlerimi kaçırdık, Ne kadar güzel değil mi?

Galba bizim sonumu bunlardan ibaret olacaktı daha fazlası değil. Kafamı tekrar çevirdiğimde Yusuf çoktan gitmişti Burak'la gülümseyip içeri girdim.

Hava bugün çok güzeldi galiba artık gerçek ya geliyordu, bugün haftasonumu kızları kahvaltıya çağırmıştım birazdan burda olurlar, mutfağa girip masaya eksikleri koydum.

Aklıma gelen şeyle telefonu elime aldım, Yasemine yazacaktım biliyorum onu çok kırmıştık ve kalp kırmak isteyeceğim en son şey.

Ben: kızlarla benim evde kahvaltı yapacağız eğer müsaitsen sende gelsene.

Telefonu masaya bırakıp içerden dün yaptığım börekleri getirdim, kapı zili çalmaya başladığında kapıyı açtım.

Dilara'nın enerji dolu sesi merdivenlerden duyulmaya başlamıştı "Günaydın günün bomba kızı geldi." Dedim gülerek kafamı iki yana salladım.

Bu kız tam bi deli.

Asel bıkkınlıkla "Öyle bir bomba ki az daha düşüyordu sakar." Dilara sinirle "Ya kızım çaktırmasa." Dediğini duydum.

Mehir ellerinde ki poşetleri bana verirken "Hiç şaşırmadım." Dedim, Mehir poşetlere bakarak "Aç kalmayacağız."

Ne yani beceriksiz miyim matmazel hanım?

Garipçe Mehire baktım, Dilara gelip kolunu omzuma attı "Sen benim Zeynep'ime beceriksiz mi dedin?"

Mehir bize bakarak "Evet." Dedi, Poşetleri yere bırakarak "Bugün Mehire yemek yok." Dedim, tekrardan poşetleri aldım.

"hatta poşettekilerden bile yok!" Mehir arkamdan sesini duydum.

"Hepsi Dilara yüzünden bak gerçekten öyle demedim ben." Artık çok geç Mehirciğim.

Poşetleri karıştırıp en sevdiği peyniri aldığını gördüm sinsice gülümseyerek "Peynir için sağol Mehirciğim siz yokken afiyetle yiyeceğim." Dedim.

Bıkınlıkla "Zalim hayat, Beni hep peynirimden vuruyorlar!" Peyniri dolaba koyup diğer aldıklarını masaya koydum.

Gerçekten Peynir yok mu Zeynep?

Ona yok.

Dilara'nın içerden sesini duydum, "Zeynep Yasemin mesaj atmış" telefonu elime alıp mesaja baktım.

Yasemin: hayır Teşekkürler Annemle birlikte kahvaltı yapacağım.

"Hasbünallah" Asel "Noldu?" Gözlerimi ona çevirip "Yasemini kahvaltıya çağırdım ama gelmeyecekmiş illa içimde ki kıro ortaya çıkartmak istiyor." Odama gidip hızlıca başımı yaptım.

Altıma bol pantolonumu üstüme tişört ve uzun ceketimi aldım, Aynadan kendime baktım.

Evet biliyorum pantolon giymek çok günah ancak elimde olmadan giyiyorum alışkanlık gibi ama bu alışkanlığımdan en kıza sürede kurtulacağım.