Ο Κυρίαρχος Του Δρόμου

~κεφάλαιο 2~

( Η πλευρά του )

Είμαι στο δωμάτιο μου παίζοντας με τα παιχνίδια μου , όταν ξαφνικά ακούω καυγες και φωνες , προσπαθώ να καταλαβω απο που προερχονται. προσπαθώ να ηρεμήσω, αλλά δε μπορώ , το σώμα μου με εγκαταλείπει , δεν ξέρω που είναι η μαμά μου ή τα αδέλφια μου

Τρέχω γρήγορα στην κουζίνα , δεν βλέπω κανέναν..

Κυριαρχεί ο φόβος

" Στίβ !"

Ακούω το όνομα μου

" Στίβ!"

Το ξανά ακούω

Προχωράω στην κρεβατοκάμαρα της μαμάς και του μπαμπά ..

Δεν μπορεί ..

η μητέρα μου ουρλιάζει , κλαίει ,ξεσπάει , τον κουνάει και φωνάζει το όνομα του συνέχεια

" Μπίλ!"

Κλαίει ...

" Ω θεέ μου Μπιλ , γιατί ; "

Έχει πέσει  στο πάτωμα  έχει πάρει την αδελφή στην αγκαλιά της  , τα δάκρυα της είναι μαύρα από την μάσκαρα

" Έφυγε Στίβ  "

Πλέον κλαίει με λυγμούς

Το σώμα μου έχει ακινητοποιηθεί , δεν μπορώ να κουνηθώ , όταν συνειδητοποιώ το ότι ο πατέρας μου δεν ζει πια.

Πάω κοντά στην μητέρα μου , την αγκαλιάζω ,η αδελφή μου,κουλουριασμένη με τα χέρια στα πόδια της , κλαίει , και οι δύο  δεν μπορούν  να μιλήσουν ,τα πρόσωπά τους είναι σκυμμένα..

Η μητέρα μου με αγκαλιάζει , νιώθω την καρδιά της , ο χτύπος της αυξάνεται  ..νιώθω ότι ζω εναν εφιάλτη ...δεν μπορεί ...

Το βλέμμα της μητέρας μου είναι σκοτεινό , τα αδέλφια μου   ,η μητέρα μου , όλοι είναι σκοτεινοί

Φοβάμαι

" Μαμά;"

Καταφέρνω να πω , δεν μπορούσα να μιλήσω , δεν είχα δυνάμεις , η μόνη  δύναμη που είχα ήταν ο πατέρας μου ,και αυτός έφυγε ....

Η μητέρα μου δεν μου μιλάει παρα μόνο με σφυγγει περισσότερο στην αγκαλιά της

Η αδελφή μου κλαίει  στην αγκαλιά της , εγώ τσιμπάω το χέρι μου στην ιδέα ότι μπορεί αυτό που ζω να είναι ένας εφιάλτης και αύριο μα ξυπνήσω βλέποντας την μητέρα μου χαρούμενη στον κήπο , και ο πατέρας μου ψήνει στο μπάρμπεκιου έξω στην αυλή , ο αδελφός μου να παίζει με τα αυτοκίνητακια του και τις μηχανές του , και εγώ να προσπαθώ να του πάρω την μηχανή ώστε να κάνουμε αγώνες  η αδερφή μου να παίζει ήσυχα με τις κούκλες της