"ជេយ៉ុន! សម្លេងស្រែកហៅជេយ៉ុន ម្ដងទៀតតែសម្លេងលេីកនេះហាក់ថ្នមនិងស្រទន់ជាងមុន បណ្ដាលអោយជេយ៉ុន ដែលកំពុងតែច្របូកច្របល់ប្រែជាស្រឡះអស់។
"បងហ៉ីស៉ឹង..."ជេយ៉ុន ពេបមាត់រលីងរលោងទឹកភ្នែករកយំ ពេលឃេីញទឹកមុខបារម្ភរបស់ហ៉ីស៉ឹងហេីយ។
"ជេយ៉ុន កេីតអីមែនទេ បងមេីលពីកន្លែងនោះអម្បាញ់មិញបងឃេីញ ពួកប៉ុន្មាននាក់នោះស្ទាបដៃស្ទាបជេីងឯង ឯងមិនអីទេហ្អេ?? "ហ៉ីស៉ឹង បង្វិលជេយ៉ុន ចុះឡេីងអោយប្រាកដចិត្តថាជេយ៉ុនគ្មានរឿងអីកេីតឡេីង។
"បងហ៉ីស៉ឹង បងជួយខ្ញុំរឿងមួយបានទេ"ជេយ៉ុន ទាញដៃហ៉ីស៉ឹង ចេញដេីម្បីយកមកអោបជាប់ទ្រូង ធ្វេីអោយហ៉ីស៉ឹង លេីកចិញ្ចេីម មេីលជេយ៉ុនទាំងឆ្ងល់។
"យ៉ុន ឯងត្រូវការអីមែនទេបានជាធ្វេីមុខចង់បានអ្វីមួយពីបងម្ល៉េះ" ហ៉ីស៉ឹង សេីចបន្តិចអស់សំណេីចទឹកមុខជេយ៉ុនដែលធ្វេីមុខដូចជាកូនក្មេងទារទិញនំ។
"បងជួយខ្ញុំដូចលេីកមុនបានទេ..."ជេយ៉ុន អោបដៃហ៉ីស៉ឹង ជាប់។ ហ៉ីស៉ឹង គ្រាន់តែលឺរឿងជួយភ្លាមនាយស្ងាត់មាត់ដូចគេយកអ្វីញុក រឿងពីមុន....រឿងអ្វីទៅ??
(បម្រាម: មានកន្លែងមិនសមរម្យ សូមអូសរំលងភាគនេះបេីសិនជាមិនពេញចិត្ត)
........
នៅក្នុងបន្ទប់ធំមួយ ដែលពោរពេញដោយគ្រែនិងវាំងននតាមគ្រែគេងនីមួុយៗ ជេយ៉ុន ស្ថិតនៅលេីគ្រែដោយមានហ៉ីស៉ឹង អង្គុយកាន់ដៃនាយនៅទល់មុខនោះ សភាពបន្ទប់ហាក់ស្ងប់ស្ងាត់លឺតែសម្លេងចង្វាក់បេះដូងរបស់ជេយ៉ុន ដែលលោតគ្មានដឹងថាពេលណានឹងឈប់សោះ។
"ជេយ៉ុន ឯងប្រាកដទេ...ស្នាមដៃឯងមិនទាន់បាត់ទេ"ហ៉ីស៉ឹង អង្អែលស្នាមផ្លែបីបួនកន្លែងដែលមិនទាន់បាត់ បេីសិនជាធ្វេីអោយវាមានផ្លែទៀតរឹតនឹងមិនល្អមេីលថែម នាយងេីយមុខមេីលជេយ៉ុនដែល បិទភ្នែករង់ចាំគេ អារដៃរបស់នាយ។
![WHEN I WAS 6TEEN| JAKEHOON[HIATUS]](https://img.wattpad.com/cover/365217804-64-k407337.jpg)