დედიკო, წავედი მე, მოდი დამლოცე და დაკეტე კარები _ გასძახა მეორე ოთახში დედას.
- ჭკვიანად იყავი დედი და ტელეფონს მიაქციე ყურადღება.
- კაი დე _ მაგრად ჩაეხუტა და თავისი პატარა ჩანთით გაუდგა გზას.
მარიამ იმნაძე, დამამთავრებელი კურსის სტუდენტი კურსელებთან ერთად მიდიოდა სვანეთში, ექსკურსიაზე. ერთი კვირაა უკვე დიდი ენთუზიაზმით ემზადება ამ ტურისთვის, ახლაც თვალებგაბრწყინებული ავიდა ავტობუსში და თავისუფალი ადგილი დაიკავა. სვანეთი ყოველთვის გამორჩეულად უყვარდა, მიუხედავად იმისა რომ სვანი არ იყო. გეზი ზემო სვანეთისკენ ჰქონდათ აღებული. უშგული უნდა მოენახულებინათ, სვანური კოშკები, ტაძრები. ორდღიანი ექსკურსია დაგეგმეს. როგორც იქნა დაიძრა ავტობუსი, ნელა გადაადგილდებოდა ქალაქის ქუჩებში. მხიარულობდნენ, მღეროდნენ, მაგრამ მალე დაიღალა ყველა, ძალიან ადრე გამოვიდნენ წასასვლელად და ამიტომ ყველას ეძინებოდა. ავტობუსში სიჩუმემ დაისადგურა და ბოლოსდაბოლოს ამ გადატვირთულ ქალაქსაც გამოსცდნენ. ყურსასმენები გაიკეთა მარიამმა და ასეთი შემთხვევისთვის წამოღებული წიგნი გადაშალა. იცოდა რომ ასე ადრიანად ყველას დაეძინებოდა და მარტო დარჩებოდა. ტურის განრიგი ყველამ ერთად დაგეგმა, მესტია, უშგული - უნდა ენახათ სიყვარულის კოშკი, უშგულის ეთნოგრაფიული მუზეუმი, ლამარიას ციხე-კოშკი მონასტერი. პირველ დღეს მგზავრობისგან ვიქნებით დაღლილები და მხოლოდ სიყვარულის კოშკი ვნახოთო, გადაწყვიტეს ერთხმად. ნახევარი წიგნი წაიკითხა, როცა ბოლოსდაბოლოს ვიღაცამ გამოიღვიძა. ნელ-ნელა სხვებმაც გაიღვიძეს და ისევ ახმაურდა ავტობუსი. უკვე დასავლეთში იყვნენ, საკმაოდ დაღლილები. გზად შეისვენეს, სურათები გადაიღეს, დანაყრდნენ და გზა განაგრძეს. სვანეთს რომ მიუახლოვდნენ, გულმა ფრენა დაიწყო. გიდობას სვანი კურსელი უწევდათ.
- მოვედით, ჩამოდით ავტობუსიდან, ეს არის სიყვარულის კოშკი _ გამოაცხადა კურსელმა. გოგონაც პირველი ჩავიდა და კოშკს მიუახლოვდა.
- რა ლამაზია _ მაშინვე გამოხატა აღფრთოვანება. ყველა მივიდა კოშკთან და „გიდმაც“ დაიწყო.
- როგორც ხედავთ, კოშკი ენგურის ნაპირზე უზარმაზარ ლოდზეა აგებული. სიყვარულის კოშკი, ასე ეწოდება მას და თავისი ლეგენდა აქვს. ლეგენდის გმირია მშვენიერი სვანი ქალი მირაგული, რომელმაც თავი სატრფოს შესწირა და მთელი ცხოვრება ამ კოშკში გაატარა. _ ლეგენდას ხმაური მოჰყვა, ოვაციები. კოშკთან უამრავი სურათი გადაიღეს, ყველა კუთხე-კუნჭული მოიარეს და დაათვალიერეს. გაბრწყინებული თვალებით უყურებდა კოშკს მარიამი და ცდილობდა არსებული განცდები დაემახსოვრებინა. _ იცით რა მოდი მაინც აქ ვართ და მუზეუმიც დღეს ვნახოთ _ გამოთქვა გიდმა ახალი იდეა. კოშკის ნახვით აღფრთოვანებულ საზოგადოებას დაღლის აღარაფერი ეტყობოდა, ამიტომ დათანხმდნენ.
