Sude'den
🌌
Eda yine durmadan bana nasihat veriyordu. Dinliyor muydum? Sanırım hayır. Çekinik omegaların baskın alfaların dikkatini pek de çekmediğini biliyordum. Elbette baskın omegalar daha iyiydi. Fakat ben çekinik omega istemiyordum ki? Ben Berfin'i istiyordum.
"Sude! Beni dinlemiyor musun sen?" Eda'nın bağırışı ile hayallerim sona ermişti. Bende böyleydim, sadece ona hayal ederek ulaşabilirdim. Eda'ya doğru baktım;
"Zaten çaktırmıyorum işte, uzatmasana."
Eda bir şey demedi, kızdığı her halinden belli oluyordu. Fakat bende bu durumu her gün konuşmaktan bıkmıştım. Daha fazla uzatmadık, bahçeye çıktım ve sadece yaşamam için gereken soluğu aldım, ardından çardağa oturdum ve olacakları bekledim.
Genelde ben bu çardakta pek yalnız kalmam da...
Ve geldi, oturduktan sadece 5 dakika sonra geldi. Gerçekten de bambaşka hissettiriyordu onu görmek, feromonlarının kokusu bile beni kendine o kadar bağlamıştı ki, gerçek doğanın kokusundan güzeldi onun dahlia kokusu.
"Sudee! Yine gelmişsinn, bekletmeyeyim dedim de geldimm." Çok tatlıydı, bu şirinliği karşısında nutkum tutuldu, gözlerine baktım, dudaklarına, çehresine. Çok güzeldi o, tabii bakarken cevap vermeyi unuttum. "Şey rahatsız mı ettim? Cevap vermiyorsun da."
Tanrım. "Saçmalama, çok güzelsin bugün sadece, bakıyordum..." O sevinçli gözleriyle ve kıvrılan dudağıyla baktı bana. Gerçekten... "Ee nasılsın Berfin'im?" Şaştı. "Berfin'im mi?"
Sorma şekli bile öylesine tatlıydı ki.
"Hoşuna gitmedi mi?"
"Gitti..."
Yüzümüz yakınlaştı, sevgili olmadan sevgili gibi dolaşmak, keşke sevgili olsak demek... Yakınlaşan dudaklarımızı birleştirebilsek diye umut etmek, çok zordu. Birbirimize uzunca baktık, biraz daha yaklaştım...
Fakat;
"Sudeeee hayatımmm! Nasılsınnn? Uzun süredir görüşmüyordukk, tamam belki 3 saat olmuş olabilir amaa umrumda değill, seni çook özledimm."
Bu ses tonunu duymaktan gerçekten nefret ediyordum, Berfin, bu ben istemesemde benimle yakınlaşmak isteyen kızlar yüzünden onu sevdiğimi anlamıyordu zaten. Tahmin ettiğim gibi Berfin bozuldu. "Ben gideyim Sude. Görüşürüz."
"Berfin! Dur." Dinlemedi, üstüne diyecek bir söz yoktu. Belki de haklıydı, hatta haklıydı. Fakat ben önüme gelen herkesi yolladıktan sonra yaşayacaklarımı bilmesem Berfin'den başkasıyla konuşur muydum ki?
"Sude neden cevap vermiyorsun! Üzülüyorum amaa." Ardı ardına kızlar gelmeye başladı, belki bencilce seni çok seven bir çok insanı sevmemek, fakat sevmiyordum işte. Berfin'den başkasını sevemiyordum.
Sevmek de istemiyordum.
