Berfin'den
🌆
Irmak ile duvara yaslandık. Irmak ne izliyor bilmiyorum fakat ben Sude'yi ve etrafındaki kızları izliyorum. Daha doğrusu başka bir yere bakamıyorum. Sude dikkatimi çok çekiyordu doğru ama benim asıl taktığım etrafındaki onlarca kızdı şuan. Gözlerine kitlendim, arada sırada bana bakıyor, göz teması kurduktan hemen sonra pişman gibi etrafına bakınıyordu. Ben ne olursa olsun gözlerimi hiç çekmedim, ne kadar çekmek, bakmamak, görmemek istesem de çekmedim. Çekemedim...
Nisa ve Azra'nın geldiğini gördüm. Yine bir şeylerin peşinde gibi duruyorlardı. Koşarak geldiler. Nisa son ses bağırarak konuşmaya başladı; "AbI KIZBIZI DOVUCEK" Amma telaşlı görünüyorlardı. Fakat bir yandan gülüyorlardı. Azra gülerek konuşmaya başladı. "SENINKININ ARKADASLARI SAKA MI" Anlayamadım?
Umarım bulaştıkları kişi Eda değildir, biraz fazla baskın da.. "Yine kime bulaştınız siz?" Dedi Irmak.
"ZÜLAL'E! ASIRI KOMIK VE COK KAFA DENGI OLDUGUNU DUSUNDUGUMUZ ICIN" Durakladı Azra.
Nisa devam etti; "CELME TAKALIK DEDIK, KESKE DEMESEYDIK, 5 KATLI OKULUN 6 KATINI DA DOLANDIK, EN SON BODRUMDA KACABILDIK."
Tanrım, şu kızların eğlencesi de cidden bitmiyor.
"Umarım Sude benim yaptırdığımı düşünmez."
Bu sefer hep beraber izlemeye başladık Sude ve etrafındakileri. Sude'nin gözünde şuan nasıl görünüyorduk bilmiyorum ama bir o kadar da umursamıyorum, en azından kendimi umursamadığıma inandırıyorum, çünkü her kafasını bu tarafa çevirdiğinde bana bakan gözleri, umursamamama engel oluyordu.
Bir süre sonra izlemekten sıkıldım, kızlarla olan bu yakınlığı beni daralttı. Yapabileceğim en saçma şeyi yaptım, ve çardağa gittim. Bu lanet olası bahçede neden sadece bir çardak vardı asla anlayamıyordum. Fakat çardağa değil de banka oturduğumda içimde bir boşluk hissediyordum, rahatsız edici bir boşluk. Çünkü her yanım Sude idi ve Sude ile bu çardakta tanışmıştık...
Flashback (3. kişi)
Berfin çardağa oturmak için izin istemişti, yeni geldiği için kimse yerini kaptırmak istemiyordu. Bir perşembe, denemek istemişti şansını, belki de hissetmişti. Çardağa izin istemek için gitti, fakat tüm okulun hasta olduğu Sude'yi görünce reddedileceğine şüphe duymadan geri dönmeye karar verdi.
Fakat tam arkasını döndüğünde o sesi duyana kadar.... "Berfin miydi?"
Şaştı omega. "Efendim?"
"Adın diyorum, Berfin miydi?"
"Evet.. nereden bili-"
"Feromonların... Dahlia severim... Güzel kokuyorsun."
"Şey, teşekkü-"
"Yanıma gelsene."
"Ben mi?
"Evet Berfin, sen."
"Cidden mi" Gözleri parlamıştı Berfin'in. Sude için dokunulmaz bi manzaraydı bu.
İkiletmeden yanına gitmişti Sude'nin, birbirleriyle ettikleri sohbet, öyle tatlıydı ki. Berfin bir an için farklı olduğunu hissetmişti. Ve böyle düşünmesinin çok yanlış olduğunu farketmişti, diğer kızların gelmesi ile....
