Gizli Perde

3.Bölüm

Dünkü görevin yorgunluğundan dolayı gözlerimi zorla araladım.Telefonum o güzel sessizliği bozduğunda elimi komedinin üzerine atıp telefonumu açtım.

"Efendim"

"Abicim kalkmayı planlıyormusun?"

Abicim kelimesine bastırınca onun duymayacağı şekilde kıkırdadım.

"Kalktım Abicim hemen geliyorum kardeşini bu kadar özlediğini bilmiyordum?"

Dediğimde nefesini vererek

"Hızlı ol Yavuz Amirim bizi bekliyor"

"Neden?"

"Gelince öğrenirsin Umay Komiserim hızlı olun"

Diyip yüzüme telefonu kapattı.Evet evet kesinlikle onu ayaklarından bağlayıp uçurumdan aşağı sallandırmalıyım.

                       
 
                            🔫

Karakola girer girmez direk odamın yolunu tuttum. Eşyalarımı yerleştirdikten hemen sonra Yavuz Amirimin odasında soluğu topladım.Kapıyı tıkladığımda

"Gir"

Sesiyle beklemeden kapıyı açıp içeri girdim.

"Gel Umay komiser"

"Buyrun Amirim beni emretmissiniz"

Dediğimde ellerini masanın üstünde bağlayarak konuşmaya başladı.

"Şimdi görüşlerime göre Alaz komiserle gayet iyi bir ekip gibi duruyorsunuz.Bu yüzden bu görevde artık Alaz komiserinde seninle olmasını istiyorum.Beraber Alev Kırsoyu daha çabuk yakalayabileceğinize inanıyorum."

"Amirim yanlış bir tabir kullanmak istemem ama anladığım kadarıyla bu görevi bana layık olarak görmuyormusunuz."

"Bak Umay komiser bu görevi size layık görmesem ilk olarak size devretmem. Sadece Alaz komiserle daha iyi bir ekip olacağınıza inanıyorum"

Demesiyle daha fazla uzatmadan

"Peki Amirim siz nasil uygun görürseniz öyle olsun"

Dediğimde kapıyı göstererek

"Tamam çıkabilirsiniz şimdi"

Dediğinde direk odadan çıktım. Peşimden de Alaz Komiser çıkıp kapıyı kapattı.

"Başınız göğe erdimi Alaz Komiserim. Yada bunda sizin mi bir parmağınız var. Alın işte sonunda istediğiniz oldu"

Aesim biraz yüksek çıkmış olabilir di ama o hala o sırıtışını yüzünden eksiltmiyordu.

"Sana dediğim gibi oldu Umay komiserim artık ortağız. Olması gerekende buydu zaten. Neyse buraları geçelim gelelim anlaşmamıza burda bitirelim herseyi. Ortak olmamız birbirimize karışma hakkı vermiyor ve sürekli bir görüşme, konudma içerisinde de olmamıza gerek yok. Operasyon oldugunda sadece bir araya gelirsek sevinirim"

Diyip konuşma ma bile izin vermeden direk uzaklaştı. Hayır anlamıyorum ben zaten sana bayılıyordum Alaz Komiser diye ortalıkta geziyordum lütfen Alaz Komiser benimle ilgilensin benimle konuşsun! Diye. Aptal.

                              🔫

Sinirle odama geldiğimde planların devamını getirmeye başladım ama maalesef ki az önceki tartışma aklımda dönüp duruyordu Alaz komiserin benimle ortak olması bana saçma sapan şeyler söylemesi odaklanma ma engel oluyordu. Bu Sinirle Alaz komisere işkence yapma isteğim daha da çok artıyordu... Kapım tıklatılmasıyla

"Gir"

Diye seslendim.Iceri Buğra girince konuşmaya başladı.

"Komiserim Baran Bulut sizden sonra sizin hakkınız da araştırmalar yapmaya koyulmuş bile hakkınızda mesleğiniz dışında birsey bulması imkansız ama öbür konular için aynı şeyi söyleyemeyeceğim nerede takıldığınız sık sık nerelere gittiğinizi en önemlisi evinizin adresini bulabilir ki çoktan bulmuştur diye düşünüyorum.

Diyince düşüncelere dalmaya başladım
Tamam Buğra çıkabilirsin. Dediğimde çok beklemeden hemen çıktı. Yapı ak biseyim olmadığından ve odaklanamadığımdan dolayı biraz nefes almak için dışarı çıktım. Görüş alanıma Alaz Komiser girince beni o gülüşüyle karşıladı daha fazla bakmak istemediğimden hemen kafamı çevirdim ve yoluma devam ettim. Herzaman bulunduğum kafeye yaklastığım anda anı bir frenle korkup çığlığı basmıştım. Arabadan inen kişiyi gördüğümde ciddenmi diye içimden gecirsemde dışı ma yansıtmadım.

"Umay seni görmek ne güzel birsey kadere bak bizi karşı karşıya getirdi."

Tanı kesinlikle burayı bilip burada beklemiyordun.!

"Evet Baran Bey sizi burda gör.eyi beklemiyordum."

Sorgularcasina bakarak.

"Beymi? Lütfen aradaki bu mesafenin ne gereği var."

Diyince artik baygınlık gelecekti

"Vaktiniz var galiba öyle medet umuyorum. Beni boş cevirmessiniz deilmi?"

Diyip sırıtınca. Tamam evet şuan gerçekten kusabilirdim.

"Tabiki ama pek vaktim yok. 10-15 dakikaya ne dersiniz?"

Diye sorduğumda.

"Konu sen olunca 1 dakikaya bile razıyım Umay"

Dediğinde sahte bir gülüş yolladım ona.

"Aşağı yola doğru sahil kenarı var ne dersin"

Dediğimde kafasını sallayarak

"Bana uyar"

"Yürüsek"

Diye sorgularcasına baktığımda

"Emriniz olur hanımefendi"

Dedi. Tamam evet bu iyiydi bu sekil bir kadının aklını bulandırabilir di. Beraber sahil kenarına geldikten sonra bir banka oturduk.

"O günden sonra seni aklımdan çıkaramıyorum Umay. Adeta aklımı ve kalbimi büyüleyip öylece yanımdan gittin.

Dediğinde söyleyecek birsey bulamadığımdan sadece tebessümle yetindim. Biran önce yanında uzaklaşma,gitme isteğiyle doluydu içim. Oda bende sadece sessizliği seçip denizi izlemeye başladık telefonum çaldığında ekranına bakıp Bugra'nin ismini görmemle  içimden şükür ederek dualar  etmeye başladım.

"Şey benim gitmem gerekiyor bu acil bir telefon"

Dememle ayaklanıp

"Tabiki. Sorun deil sadece sana ulaşabileceğim bir numara olursa gidebilirsin."

Diyip güldü. Güldüğünde bende ona karşılık verip hemen numaramı verdim. Bir an önce gitmek istiyordum. Numaramı verip direk karakol geldiğimde Buğra'yı odama seslettim.

"Beni aradın açamadım birseymi oldu. Bir habermi var?"

Dediğimde

"Komiserim kusura bakmayın telefonum tutukluk yaptıda o yüzden sizi kendiliğinden aradı telefonum kapanıncada size sebebini soyleyemedim."

Dediğinde beni bir yandan da kurtardığı için pek birsey söylemek istemedim.

"Peki Buğra çıkabilirsin ama telefonuna bi baktır en önemli yerde saçmalıkları tutmasın."

Dediğimde kafasıyla onaylayarak

"Baş üstüne komiserim"

Diyip odadan çıktı.Onun çıkmasıyla geriye kalan işlerimi hallettim günüm sade ve sıradan geçerek sonlandığın da kendimi eve varır varmaz hemen o yorgunluğumla öylece yatağımın üstüne attım. Parmağımı dahi kıpırdatacak halim olmadığı için kalkmaya üşendim. Öylece yatağımda uykuya dalmışım...