Aşkını trabzonun yaylalarında bulan şura en olmadık adama aşık olur. Mafya olan hisara. aralarındaki soğukluğu Trabzon'un karadenizi sahip çıktı.
Bu büyük aşkı yaylalar yaptı ve yaylalar ayrabilirdi.
Merhabalar hamsi kuşlarum. Uzun bir aradan sonra tekrardan bölüm atmaya geldumm. Yarın bayramm. Bayramınız kuttluuu olsunn diliyorum. Sevdiklerinizle kavuşun. Karadeniz sevdalusuolmayun. Karadeniz sevdalusu olursanız bayramda yada başka bir gün kavuşamassınız. Uzatmadan yine çok boş yapmadan direk bölümü okuyun wkwbkwsk. Hadi iyi okumalarrr hamsi kuşlarum🦋.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözlerimi açtım, sabah olmuştu. Bu aralar üşengeçliğim tutuyordu. Yine yaylaya çıkasımyokdu. Ama milletin ağzına dedikodu olmaktan iyidir diyip gidiyordum. Bu insanlardan çektiğimiz neydi böyle? Hiç bir insan kendiyle aynı olan insanı rezil edermiydi?
Yataktan yorgunca kalktım. Bu sabah kahvaltı yapmak istemiyordum. Elimi yüzümü yıkadım. Keşanımı arıyordum yine. Sinirden nereye atmıştım ben bu keşanı?
Üşenmeyip nerdeyse on yıldır duran sandığımı açtım. Dantelli yastıklar vardı üstte. Onları kaldırdıktan sonra eskimiş bir tarafı yırtılmış bez bebek vardı. Elime aldım, sevdim, öptüm, kokladım.
Öpüp," annem..." Diyip iç çektim. Bir daha öptüm. Bir daha. Bir daha. Bir daha.
O günden beri açmaya korktuğum sandığımı açmıştım duygusuzca. Bu bez bebeği ise o gün öldürmüştüm. O gün küçük şura ölmüştü, o gün küçük bez bebek ölmüştü, o gün annem ölmüştü.
Tek tek anılar gözümde canlandı.
22 Temmuz 2004 Trabzon/ Sürmene
Küçük şura annesinin bitirdiği bez bebeğini neşeyler bakıyordu. Annesi bez bebek dikmişti küçük kızına.
"Anne çok beğendim. Çok teşekkürler. Çok mutlu oldum. Asla kaybetmiceğim. Hani sen diyordun ya sevdiğin ney olursa olsun onları bırakma, kaybetme bende bir tek seni ve bebeğimi korucam." Dedi küçük kız.
Esma dolu gözlerini kızından saklamak için yana baktı. Kızının mutlu olmasını her şeyden çok istiyordu." afferim benim kızıma." Diyip başına minik bir öpücük kondurdu.
"Aa anne ben birde denizlikde ki kayalıkları ve yaylayı koruya bilirim. Asla kötü insan sokmam orayada."
Esma çatık kaşlarıyla küçük kızına döndü." kızım onlara kalbin olmasın. Kayalıklar taş. Yaylada yaş. Sakına bir daha gittiğini görmücem." Dedi.
Annesi yayladan ve denizden pek hoşlanmazdı. Çünkü en kara yerleri oralardı.
Küçük şura mızmızlanarak," ya anne niyeki? Çok güzel değilmi? Denize bağırınca sadece deniz duyuyor. Hem ağlamıyorda. Yaylaya gidince de ordaki fındıklar, çaylar çok masum bakıyor."
