Aşığım Aşık Çal Bu Gece

1.5

Gözlerimi açtığımda odamda olduğumu fark ettim.

Dün olanları biraz daha düşünmeye çalıştım. En son bayılmadan önce abimin beni kucağına aldığını hatırlıyordum. Devamı ise karanlık.

Dün yaptığım şeyi hatırlayınca kıkırdadım. Kafayı iyi gömmüştüm.

Daha sonra aklıma gelen bir başka detayla yüzüm düştü. Batu benim için kavga ederken ben onu orada bırakıp kaçmıştım.

Bunları umursamamaya çalışıp yatağımdan kalktığımda hala Umayın beyaz elbisesinin üzerimde olduğunu fark ettim.

Dolabıma gidip üzerime pijama takımımı giyindim. Bugün hafta sonu olduğu için tüm gün evdeydim.

Kapımı açıp aşşağıya indiğimde annemin evde olduğunu fark ettim.

Annem mutfakta kahvaltı hazırkarken abim içeride oturmuş telefonuyla oynuyordu.

Tam yönümü değiştirmiş tekrar odama gidiyordum ki abimin sesiyle tekrar salona doğru yürümeye başladım.

-"Gel buraya Defne!"

Yüzümü asarak abimin yanına gittiğimde keyfine diyecek yoktu.

-"Anlat bakalım." Şimdi ne kadarını öğrenmek istediğine bağlıydı.

+"Ne kadarını öğrenmek istiyorsun?"

-"Hepsini." Onun bu kelimesiyle yüzünde sinsi bir gülücük olan ise bendim.

Herşeyi anlattım. Tabiki bazı kısımları herkesin akıl sağlığı için atladım ama abimin sarhoş olup yaptığı şeylerden tutun dün gece olan şeylere kadar olan şeyleri anlattım. Ben anlattıkça abimin yüzü renkten renge giriyordu ve bu benim daha çok hoşuma gidiyordu. En sonunda anlatacaklarım bittiğinde abimin ilk dediği şey "Beni affedebilecekmisin Defne?" Olmuştu.

+"Ben affederim ama yüzünü gözünü dağıttığın çocuk affedermi bilemiyorum."

Abimin aklına yeni birşey gelmiş gibi gülmeye başlamıştı.

-"Yanlız helal olsun ha tuttum ben o çocuğu. Sanada helal kız, iyi gömmüşsün kafayı. Senin o konuda kafan rahat olsun ben o çocuğu bulup nazikçe konuşurum."

Abimin nazikçe konuşma şeklini bilmesem nazikçe konuşacak sanarım.

+"Hayır abi kesinlikle bulmuyorsun. Ayrıca iltifatın içinde teşekkürler."

-"Aman abartma sende iyi ki bir helal olsun dedik."

Annemin bize seslenmesiyle sofraya oturduk.

-"Siz ne konuşuyosunuz bakalım abi kardeş?"

Yani anne bu sofrada sorulacak sorumu gerçekten??

+"Hiçç havadan su-"

-"Defnenin erkek arkadaşı varmış da onu konuştuk."

Ne? ne? ne? ne? ne? ne?

Ne dedi bu çocuk az önce?

Benim erkek arkadaşım öyle mi?

+"Anne yalan söylüyor yem-"

-"Tamam kızım olabilir ne var bunda?"

Ben daha inkar edemeden bu seferde abim lafa daldı.

-"Öylede işte utanıyomuş."

Abime atabildiğim en bombastic side eye bakışımı attım.

Neymiş utanıyomuşum. Yalana bak!

Kahvaltının geri kalanında ben ne zaman konuşmaya çalışsam abimin gıcıklığına lafımı bölmesiyle geçmişti.

Kahvaltıdan kalktıktan sonra direkt Umayı arayıp nasıl olduğunu sordum.