Hazırlanmıştım sonunda Kardelen Hanım'ın odasına doğru ilerliyordum. Bir yandan da acaba beni niye çağırdı diye düşünmüyor değildim açıkçası. Evet kapısına gelmiştim ve hemen kapısını çaldım.
(*tak!tak!tak!*)
-Girr!!!
Kardelen Hanım'ın sesini duymamla içeri girdim. Yüzü biraz hüzünlüydü. Yüzüne bakılırsa iyi bir konu değildi. Hemen konuya başlayacağım dedi. Bende "Buyrun sizi dinliyorum Kardelen Hanım." dedim.
"Bak kızım biliyorsun ki seni geçmişte bırakıp giden bir ailen vardı."
Bu kelimeleri dinlerken gözlerim yaşanıyordu. Ailemle tek bir anım bile yoktu.
Onları bazen özlüyor bazen de neden beni bıraktılar buraya diye sinirleniyordum onlara ama ben haklıydım kim çocuğunu bırakıp gider hangi akıl böyle birşey düşünebilir aklım ermiyordu. Kardelen Hanım konuşmalarına devam etmeye başladı.
*Öhöm öhöm*
"Bak kızım dün beni bir aile aradı çocukları hakkında ve senin ismini verdiler."
"Ama nasıl olur niye beni arasınlar ki şimdi?"
"Seni yurttan geri almak istiyorlarmış. Bende eğer kızınız isterse olabilir dedim. Peki Berfin kızım sen ailene geri dönmek istiyor musun?"
"Bu soruları duymamla Kardelen Hanım'ın odasından çıkmam bir oldu. Onca yıl sonra , o kadar yıl sonra gelmişlerdi. Ben onlar olmadan tam 15 yıl geçirdim. Aile sevgisini görmeden , çocukluğumu ailemin yanında geçiremeden. Bu sorunun cevabını hemen vermek kolay olmayacaktı benim için.
Hemen Kardelen Hanım'ın odasına gittim ve şöyle dedim.
"Madem beni geri almak istiyorlar benim için çabalasınlar bir anda geldiler ve ben onların sevgisine inanmıyorum"dedim.Oda:
"Tamam ben bu söylediklerini ailene ileteceğim sen odana geç ve rahat rahat biraz daha düşün" dedi.
Bende odama geçip başımı yastığa koyup düşünmeye başladım.
Devamı bölüm 5'te
Umarım beğenmişsinizdir
İyi okumalar
Görüşmek üzere ❤🩹🌹🫀
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YALNIZLIĞIN SONU
Teen Fiction"Kalbiniz ne kadar iyi olursa olsun, sonunda insanlara onların davrandığı gibi davranmak zorunda kalıyorsunuz."
