Uzun bir aradan sonra tekrar buluştuk.Aradan gecen zamanı telafi etmek için uzun bir bölüm yazdım.Sizden ricam fikirlerinizi belirten bir yorum ve oy vermeniz.Gerçekten bu bölüme çok fazla emek sarf ettim.Tam 3 kez silip yazdığım bir bölüm oldu.
Sizi güveniyorum tatlı okuyucularım.Eminim bu bölüm birsürü yorum ve oylar ile dolacak.
"Işığım benim,
son sözüm,
son hasretim,
son hayalim benim
...
-Nazım Hikmet-
Gözlerimi yeni güne açmıştım.Bugün içimde tarif edemediğim bir heycan vardı.Kalbim sanki yerinden çıkacakmış gibi atıyordu.2 gün su gibi geçmiş nişan günüm gelip çatmıştı.Ege ile beraber isteme ve nişanı beraber yapma kararı almıştık.Zaten çok uzun süre nişanlı kalmayı da düşünmüyorduk.Elimi yüzümü yıkadıktan sonra kahvaltı hazırlamak için mutfağa geçtim.Abim, Sevda, Ece ve annem kahvaltı masasında beni bekliyorlardı.Hepsinin burada olması şaşırmama neden olmuştu.Ben daha sonra gelirler diye bekliyordum.
"Hoş geldiniz..."
Akın:Hoş bulduk abicim sonunda güzellik uykundan uyanabildin.Kız seni bugün istemeye gelmiyorlar mı senin erkenden kalkman gerekti.
Ece : Zaten sabaha kadar ne beni ne de kendini uyuttu abi evi dip bucak temizledik.Sonra birsürü çay yanı hazırladık.Ne kadar yıkansam da çamaşır suyu korkuyormuş gibi hissediyorum.
Sevda:Hissedersin tabii sabah evinize girdiğimde heryer çamaşır suyu kokuyordu.Kafa yapmış çamaşır suyu alık alık bakıyordun eve girer girmez bütün camları açtırdım.
"Abi gerçekten çok mu kötü kokuyor ? "
Abim alındığımı hissederek konuştu.
Akın:Hayır abicim kötü kokmuyor.Mis gibi kokuyor heryer üzülme sen.Hem beğenmeyen defolup gider.Biz bize yeteriz.
Sevda:AKIN
Akın:Söyle Sevda çiçeğim.
Sevda abimin hitabıyla yanakları kızarırken Eceyle biz çaktırmadan onların bu hallerine gülüyorduk.Annemde bizi mutluluk saçan gözleriyle izliyordu.Aklıma babannem geldi.Beni her daim gülen gözleri ile izler saçlarımı sever bir annenin evladına verdiği sevginin kat be kat fazlasını verirdi bana.Bugün en mutlu günüm olsa da bir yandan da burukluk vardı.Yüzüm düşerken dolan gözlerimi saklamak için bakışlarımı tabağa çevirdim.
Akın:Ayperi neyin var niye doldu o gözler söyle bakayım.
Fark etmesine şaşırmadım.Adam askerdi sonuçta ayrıca bakışları her daim benim üzerimde olduğundan görmesi olağandı.Bakışımı abime çevirip konuştum.
"Ben ben babannemi özledim abi.O benim evlendiğini görmeyi çok istiyordu.Bana hep şey derdi ' ben bu dünyadan göçmeden önce mutlu bir yuvan olduğunu görmeyi çok isterim Ay kızım ' derdi.Bugün o yuvayı kurmak için ilk adımı atıyorum ama o yanımda yok."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ruhumun Şifası
ChickLitAçıklama !! Asker kurgusu olarak yazdığım ilk kurgudur.İlk başları klişe olsa da ilerleyen bölümlerinde aslında öyle olmadığını fark etmenizi sağlayacak bir kurgu. Ve şunda belirtmek istiyorum kitabımda daha çok ruhları yaralı olan insanların bir...
