Karanlıktaki Işık

1. bölüm "ıssız ve karanlık"

Öncelikle merhaba arkadaşlar bu benim ilk deneyimim lütfen saygı çerçevesinde eleştirelim fikirlerinizi yorumlarda mutlaka belirtin bu beni çek mutlu eder.
Tutucağını pek düşünmüyorum aslında hadi okumaya geçelim o zaman

Keyifli okumalar

Bölüm şarkısı

Debudlüman - günü gelir

🗝

Hayat bana bir kere daha kimseye güvenmemeyi öğretti.

Bir kere daha güvendim ve bir kere daha aldatıldım.

Hayat sizi hiç beklemeyeceğimiz kişiden hiç beklemediğimiz şeyler gösterir.
Neden bir kere olsun mutlu olan ben değilim, neden aldatılan kısım ben oluyorum. Ben mi fazla iyiyim yoksa insanlar mı fazla kötü.
Bu hayatta sahip olduğum ve güvendiğim tek bir kişi kalmıştı.
O da bana ihanet etti.
Yaşama sebebimi bile bilmiyorum artık.

Şu anda ıssız bir karanlığa doğru yürüyorum. nereye gittiğimi bile bilmiyorum. gözlerimi dikdörtgen taşlı yoldan kaldırdığımda iki metre uzağımda "mavera" adlı bar olduğunu anladığım bir mekan vardı karşımda.
hiç bara gitmemiştim. Bazı insanlar yaşadıkları kötü şeyleri unutmak için gelip kafalarını dağıtırlardı. Bazıları ise sadece eğlenmek için giderdi. Bende hiç denemediğim için belki yaşadıklarımı unuttururdu. aslında unutmayacağımı
Biliyorum sadece bu gecelik unutsam benim için iyi olurdu.

Önümdeki bara doğru yürüdüm. Issız bir sokakta olması beni şaşırtmıştı. boş verip
Bara doğru yaklaştım.
Kapıda koruma olduğunu anladığım takım elbiseli iki adam vardı. Tam içeriye girecekken korumalar önümü keserek
"Nereye?" Dedi. Bende şaşırmış bir şekilde baktım. sonra yeniden konuşmaya başladı. "Buraya isteyen istediği gibi giremez." Dedi yeniden şaşırarak baktım. Neden izin verilmiyor duki girilmeye diye sordum kendime. O sırada arkadan biri yaklaşık 1.85 boylarında kumral saçlı ortalama iyi bir yüzü vardı. adam içeriye geçmek için yaklaştığı sırada tam girecekken "aaa gelmişsin doruk" dedim. o sırada doruk diye salladığım isimli adam bana şaşırarak baktı. bende kaş göz işareti yaparak yalvarır r şekilde baktım. ne demek istediğimi anlamış bir şekilde gözlerini bana yeniden dikti. aslında yardım edeceğinden şüpheliydim. ayrıca neden yardım etsin ki

Bir anda konuşmaya başladı. "Evet geldim. Çok beklettim mi?" Dedi.
Yardım etmesine şaşırmadım değil.
İç sesim, "neden şaşırdın yardım isteyen sen değilmiydin" desede.
Hemen konuşmaya başladım. "Yok ya hadi içeriye geçelim mi?" Dedim.
Korumalardan biri doruğa bakarak "sen tanıyormusun bu kızı" Dedi. galiba korumalar doruk dediğim adamı tanıyorlardı. Doruk "evet, kız benimle" Dedi. daha sonra bana yaklaşarak "girelim mi?" Dedi. Bende "evet" Diyerek birlikte içeriye girdik. Sonra hemen konuşmaya başladım. "Teşekkürler yardım ettiğin için. " Dedim. "Buralar diğer gittiğin mekanlara benzemez tehlikelidir, Dikkatli ol." Dedi.
Ne dediğini anlamadım. Ve daha sonra "görüşürüz." diyerek renkli ışıkları gözüme vuran mekanın içine iyice girdim. İnsanlar deli gibi dans ediyorlardı. Burnuma ter ve içki kokusu sardı. İnsanlar buna nasıl her gün katlanıyorlardı anlamıyordum. Boş vererek barmen kısmına doğru yürüdüm ve çantamı masaya bıraktım. Tüm her şeyi bir an önce unutmak istiyordum.

Barmen masasının önündeki sandalyeye oturdum. Barmen "ne istersin" Diye sordu. İçki adlarını bilmiyordum o yüzden "en sertinden olsun." Dedim. Etrafıma buranın yabancısı olduğumu belli ederek bakıyordum. Barmen "emin misin? Yenisin gibi duruyorsun." Dedi.
Ben de neye dayanarak dediğimi bilmeyerek "eminim." Dedim.
Daha sonra bir içki şişesini raftan çıkartıp bardağa doldurmaya başladı. Ve bana uzattı. Bende elinden alarak hiç düşünmeden kafama diktim. Acı ekşi ve kötü bir tadı vardı. Bu sebeple yüzümü buruşturdum. Barmen "yavaş ol" Dedi. Sanane dercesine kafamı sağa sola salladım. Barmen de göz devirerek başka müşterilerin siparişlerini almayak için uzaklaştı.

Hayatı sorgularcasına etrafa bakıyordum. İnsanlar eğleniyordu. Hayatlarını yaşıyorlardı. Peki onlar hayatı yaşıyorlarsa ben neyi yaşıyordum? Cehennemi mi? Yoksa daha beterini mi? Bilmiyordum.

Biraz mayışmaya başlamıştım. ve midemde bulanmaya başlamıştı. bu sırada yanıma 27'li yaşlarda cılız bir adam oturdu. Adam çok endişeli duruyordu. ve sürekli bir etrafa birde bana bakıyordu. Bende takmayacak içmeye devam ettim. zaten burda normal olan bir insan mı vardı. İçkinin etkisiyle biraz uykum gelmişi. Kafamı masaya koydum. Bu sırada yanımda bir hareketlilik oldu. Kafamı kaldırmaya bile gücüm yoktu.

Yanımdaki sandalyeden itekleme sesi geldi. Yanımdaki adamın kalktığını anladım. Tam uykuya dalacakken birden seslerin hepsinin kesildiğini duydum müzik durmuştu. Ve herkes susmuştu. Müzik neden durdu ki diye düşünürken kafamı kaldırdım. içeriye siyah giyimli yakışıklı bir adam girdi. arkasında da ordu gibi korumalar vardı. Herkes o tarafa bakıyordu. Bende ne var herkes neden bu adama korkuyormuş gibi bakıyor diye düşünürken adam birden bağırmaya başladı. "KİM BENİM MEKANIM DA UYUŞTURUCU KULLANMAYA KALKIŞIYOR LAN" Diye bağırdı. O kadar sinirliydi ki korkmadım değil açıkçası ama konunun ben'le alakası olmadığı için içimden şükrettim resmen. çünkü yakalanıcak kişiye napıcağını düşünmek bile istemiyorum. Bu sırada adamla göz göze geldim. Öyle bir bakıyordu ki sanırsın kaç yıldır tanıyor.

Göz temsını ilk kesen ben oldum. Adamın korumalarından biri "abi arama yapmaya başlayalım mı?" dedi. Adam da "başlayın ve bana bulmadan gelmeyin." dedi. Bende zaten uyuşturucu falan yoktu. Ve burda hiç iyi şeyler olmıyacağını tahmin ediyordum.

Bu yüzden en iyisi burdan bir an önce kurtulmaktı. Hızlı bir şekilde çıkış kapısına doğru yürüdüm. adamda çıkış kapısının ordaydı. Ben tam yanından geçecekken "hop hop nereye burdan istediğin gibi çıkacağını mı düşünüyorsun?" dedi. Şaşırmamıştım aslında galiba arama yapmadan göndermeyeceklerdi. "Bende uyuşturucu falan yok ne zaman çıkacağıma da ben karar veririm karışamassın." Dedim.
O da "madem yok bakalım çantana." Dedi. Bende " Evet yok alın bakın." Dedim. adam arkadan bir korumaya bakmasını söyledi. Koruma geldi. Verdim çantamı. bir an önce burdan çıkmak istiyordum. Koruma çantadan şeffaf poşette içinde beyaz toz halinde bir şey çıkardı. Ve konuşmaya başladı. "Abi burda" Dedi. mekanın sahibi olan adam "alın bunu depoya götürün" Dedi. Ne? Ne diyorlar lan bunlar onun uyuşturucu olduğunu bile yeni anladım.

daha ne olduğunu bile bilmiyordum. Birden konuşmaya başladım. "Ne uyuşturucu ben uyuşturucu falan kullanmıyorum ayrıca onun neye benzediğini bile bilmiyordum şuana kadar neyden bahsediyorsunuz? " Dedim. Adam "öylemi demek bilmiyorsun bu ne o zaman" Dedi. Bende "b- ben bilmiyorum birisi koymuş olamalı ben öyle bir şeyi hayatımda asla elime bile sürmedim." Dedim. Endişeyle adam da "yalanlarını kendine sakla, alın kızı." Dedi. İki Koruma bana doğru gelerek kollarımdan tutmaya başladılar. Ben de kurtulmaya çalışırken bağırıyordum."HAYIR BEN BİŞEY YAPMADIM. DOKUNMA BANA PİSLİK HERİF" korumalardan birinin kolunu ısırdım. Digerininde kasıklarına ayağımla tekme attım adam kasığını tutarak acı bir şekilde bağırdı. Bu sırada diğeride tek koluyla beni tutmaya çalışıyordu. Onunda karnına bir tekme attım. Bunlardan nasıl kurtulmayı düşünüyorum ki bir sürü koruması vardı. Daha sonra hemen koşmaya çalıştım. Ama patronları olan adam benim kolumdan tutarak "Kaçabileceğini mi sanıyorsun ufaklık"dedi. ve korumalarına bağırdı. "BİR KIZA BİLE SAHİP ÇIKAMIYORSUNUZ NE DİYE PARA VERİYORUM BEN SİZE LAN" Sonra arkadan başka bir korumasına "iğneyi getir" dedi. Ne iğnesinden bahsediyor bu Allah kahretsin başımdaki belalar bir türlü son bulmuyor hep yenisi ekleniyor. Kendimi elinden kurtarmaya çalışarak "ne iğnesi ne yapıcaksınız bana bak lütfen dinleyin ben öyle bir şey kullanmadım." Dedim ağlayarak. "Onu daha sonra bakacağız." Dedi. Koruma iğneyi getirdi. "Buyur tansel bey" Dedi. İsminin tansel olduğunu öğrendiğim adam iğneyi elinden aldı. Ve bana doğru yaklaştı. HAYIR hayır olamaz inşallah o iğneyi bana yapamayı düşünmüyordur."birden iğneyi omzuma yaklaştırdı. Ben hemen kaçmaya çalıştım. Tansel de "rahat dur yoksa daha kötü şeyler olur."dedi ben" HAYIR LÜTFEN YAPMAYIN İĞNEDEN KORKUYORUM LÜTFEN"diye ağlayarak bağırıyordum. Tansel beni dinlemedi birden vücudumda hissettiğim acı ile göz kapaklarım ağırlaşmaya başladı. Yavaş yavaş bilincimi kaybediyordum. Hayır şu anda uyumamam gerekiyor. Bunlardan kurtulmam gerekiyor. Ve gözlerim tam bir şekilde kapandı. Ve İsmi tansel olan adamın kollarına düştüm. Son hatıladığım şey birisinin beni taşımasıydı.

___________________________________________

Evet sizce nasıldı arkadaşlar umarım beğenirsiniz. lütfen oy vermeyi
untmayalım. İlk bölüm biraz kısa oldu ama diğer bölümleri daha uzun yapmaya çalışacağım. İradenizi yorumlarda belirtin mutlaka iyi günler dilerim.