You're already mine

"နန်းနဒီ!"
"ကိုကို..!"
"မင်းဒီမှာဘာလုပ်နေတာလဲ..မဟုတ်ဘူး ဘာလုပ်မလို့လဲဟမ်"
"ပြီးတော့အဲ့‌ကောင်ကဘယ်ကကောင်လဲပြောစမ်း"

"ဟို....ဟိုလေ ကိုကို သူ သူကနန်းသူငယ်ချင်းပါကိုကိုရဲ့"
"ဘာ...သူငယ်ချင်းဟုတ်လား သူငယ်ချင်းဆိုတဲ့ကောင်နဲ့မင်းကဒီဟိုတယ်မှာဘာလာလုပ်တာလဲဟမ်"

"အဲ့..အဲ့တာကလေ ဟို...."
"ဟိုတေဘာတေလုပ်မနေနဲ့တော့ မင်းနဲ့ငါအိမ်ရောက်မှ‌တွေ့မယ် လာစမ်းကောင်မ"
_________________________________________

"အာ့...နာတယ်ကိုကို"

အိမ်ရောက်သည်နှင့်ဒေါသမထိန်းနိုင်သော ဟန်လင်းတစ်ယောက် နန်းနဒီအားဆံပင်မှဆောင့်ဆွဲကာလှေကားထစ်မှအခန်းထဲထိတရွတ်တိုက်ဆွဲခေါ်လာလေသည်။

"ကောင်မ တော်တော်ရွနေတယ်ဟုတ်လား လင်ကြီးငုတ်တုတ်ရှိနေတာတောင် တစ်ခြားကောင်နဲ့ဟိုတယ်သွားပြီဖင်ခံချင်နေတယ်ဟုတ်လား"
"ကိုကိုရယ်မဟုတ်ရပါဘူး...အာ့"
"တိတ်စမ်းတော်တော်ရွနေတယ်ဟုတ်လား"

ပြောရင်းဆိုရင်းပင် နန်းနဒီ၏အဝတ်အစားများသည်လမ်းဘေးကသူတောင်းစားအလား ဟိုနေရာတစ်စ ဒီနေရာတစ်စဆွဲဖြဲခံလိုက်ရပေသည်။

"လာစမ်းကောင်မ"

ကုတင်ထောင့်စွန်းတိုင်၌နန်းနဒီ၏လက်နှစ်ဖက်စလုံးပူးတွဲ၍ချည်နှောင်ခံလိုက်ရသည်။ပြီးတာနှင့်ရှေ့ဖက်ကစာရေးစားပွဲခုံရှိပစ္စည်းများသည်ဟိုနေရာတစ်စဒီနေရာတစ်စ ပြန့်ကြဲကုန်ကာခုံပေါ်တွင်တည့်တည့်ထောင်ထားသောကင်မရာတစ်လုံး.......

"နန်း မင်းကလေ သိပ်ကိုလှတာသိလား အဲ့တာကြောင့်ကိုကိုက နန်းကိုသိပ်အူတိုရတာ ဒါကိုနန်းက တစ်ခြားကောင်နဲ့ဟိုတယ်ကိုသွားသေးတာဆိုတော့ ကိုကိုဘယ်လိုခံရပ်နိုင်မလဲကွာ"

"နန်းကတစ်ခြားကောင်နဲ့တောင်ဟိုတယ်မှာသွားခံဖို့လုပ်နေတာဆိုတော့ တစ်ခြားကောင်ဆီမှာဖင်သွားခံမယ့်အစားကိုကိုလိုးတာပဲခံလိုက်လေနော်"

နန်းနဒီတစ်ယောက်စကားပြန်ပြောချိန်မရဟန်လင်း၏ဆေးလိပ်နံ့တစ်ငွေ့ငွေ့နှင့်အရှိန်မသေသေးသောနှုတ်ခမ်းများက သူမ၏နှုတ်ခမ်းပေါ်သို့ အရိုင်းဆန်စွာကျရောက်လာသည်။ စတွဲကတည်းကလက်ဖျားနှင့်တောင်မထိခဲ့သောကိုကိုသည် ယခုချိန်တွင်သူမအားအမဲဖျက်မည့်ကျားတစ်ကောင်ကဲ့သို့ပြုမူနေပေသည်။