"បើដឹងថាសប្បាយបែបនេះយើងមិនដាក់ថ្នាំឯងទេ ព្រោះសម្លេងថ្ងូររបស់ឯងធ្វើអោយយើងមានអារម្មណ៍!" ជុងហ្គុក
...........
ពេលយប់ឈានចូលមកដល់ទៀត ថេយ៉ុង ភ្ញាក់ពីការសន្លប់មកវីញទាំងធីងធោងអស់កម្លាំងកំហែងក្នុងខ្លួនក៏ព្យាយាមក្រោកអង្គុយហើយសម្លឹងមើលទិដ្ឋភាពដែលស្តិតនៅជុំវិញខ្លួនស្របពេលខួរក្បាលក៏ដំណើរការរំឮករឿងដែលកើតហើយសម្លឹងមើលខ្លួនឯងឃើញថាអាក្រាតគ្មានសម្លៀកបំពាក់ដូចដើមទឹកភ្នែកក៏ស្រកមកតក់ៗយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់ប៉ុន្តែវាបង្កប់នូវភាពឈឺចាប់រាប់មិនអស់ដែលត្រូវមកជួបរឿងឆ្កួតឡប់អស់ទាំងនេះ!!
បានបន្តិច ថេយ៉ុង ក៏ឈានជើងសន្សឹមៗចុះពីលើគ្រែទាំងពិបាកព្រោះផ្នែកសំខាន់របស់គេនៅឈឺផ្សារដោយសាររឿងនោះនៅឡើយមិនតែប៉ុណ្ណោះរាងកាយទាំងមូលចុករោយគ្រប់កន្លែង៕ ថេយ៉ុង បោះជំហានដើរទៅរកបន្ទប់ទឹកទាំងញ៏រជើងសស្រាក់ខណៈដៃក្តោបក្តាប់ភួយដែលរុំនិងខ្លួនជាប់ រំពេចនោះស្រាប់តែមានដៃមាំមួយលូកចូលចន្លោះចង្កេះវិនាទីបន្ទាប់ក៏ចាប់លើករាងកាយតូចស្តើងរបស់ ថេយ៉ុង បីអោយផុតពីដីដោយកម្លាំងមាំមួនរបស់ ជុងហ្គុក
"ដាក់ខ្ញុំចុះ!! "ថេយ៉ុង ខាំមាត់សម្លឹងមុខ ជុងហ្គុក ដោយការស្អប់ខ្ពើមហួសនិងថ្លែងឃើញមុខនាយហើយរូបភាពស្មោកគ្រោកទាំងនោះផុសក្នុងខួររបស់នាយតូចភ្លាម!
"..."ជុងហ្គុក មិនបានយកត្រចៀកស្តាប់សម្តីរបស់ ថេយ៉ុង ទេនាយបន្តដើរសំដៅទៅបន្ទប់ទឹកទាំងមុខស្មើរគ្មានស្នាមញញឹមប៉ុន្តែ ថេយ៉ុង នៅតែខំរើបម្រាស់មិនព្រមនៅស្ងៀម
"អា៎យ!!!! "ថេយ៉ុង ស្រែកដាក់ត្រចៀករាងក្រាស់មួយទំហឹងតាមចិត្តខឹងនិងវាយទ្រូកមាំហាប់ណែនរបស់ ជុងហ្គុក ដឹបៗ!តាមកម្លាំងដែលកំពុងតែខឹងនិងអន់ចិត្ត!អន់ចិត្តដែលធ្វើអីនាយមិនបាន
"ហ្ហឹកៗៗ"ថេយ៉ុង យកដៃខ្ទប់មុខរួចក៏ស្រែកយំខ្លាំងៗលែងខ្មាស់ ជុងហ្គុក អារម្មណ៍គេពេលនេះដូចធ្លាក់ក្នុងរន្តៅដ៏សែនជ្រៅ!រូបភាពស្មោគគ្រោកទាំងនោះចេះតែលេចឡើងក្នុងខួរក្បាលគេជានិច្ចនៅពេលដែលឃើញមុខរបស់ ជុងហ្គុក
