"Lütfen Bayan Richardson,bana acıyın,yalvarırım."
diyordu dalga geçer bir şekilde.
Sorgular gözlerle baktım.
"İşte bana böyle yalvarman gerekiyor,sürtük"
Alışkın olduğum laflardı.Her zaman gelip böyle davranıyordu.
Hemde hiç bir şey yapmadığım hâlde.
"Lütfen Bayan Wright bana acıyın" dedim dalga geçer bir şekilde.
Elleriyle çenemi kavradı ve kaldırdı.
"İşte böyle olacaksın,uslu kız."
diyip gitti.
Neden böyle davrandığını gerçekten bilmiyordum,ayrıca arkadaşım olmadığı için de kimseye anlatamıyordum.
-
"Lütfen Bayan Richardson,bana acıyın,yalvarırım."
Diyordu yerde ayağımla ittirdiğim kadın.
-
Ben bir lise öğrencisiyim,fakir bir aileden geldiğim için ailem koleje para veremeyecek kadar fakir.
Fakat ben emeklerimle %100 burslu olarak Rose Maria Koleji'nde okuyorum.
Her şey burada başlıyor.
Okulun ilk günü,herkes ismi okunup sınıflarına dağılıyordu.
Normalde utangaç bir öğrenciydim ve bu sebepten çok heyecanlıydım.
Çünkü Lise 2'de farklı okula geçmek -hem de mahalle okulundan koleje- herkes açısından zordur.
Yeni arkadaşlar,yeni çevre.
Ama bu benim gibi biri için çok daha zordu.
Çünkü bilirsiniz,hep zorbalanan biriydim.
Kendimle ilgilenmek yerine -makyaj vb.- derslerime önem veriyordum.
Bu yüzden de hayatım boyunca hep inek,dörtgöz olarak etiketlendim.
"Lenora Richardson 2/F"
"Cristiana Wright 2/F"
"Sınıflar karma olmuş off" diyip göz deviren kızla aynı sınıfta olduğumu anladım.
Utangaç olsam bile yeni okulumda arkadaşsız kalmaktan korktuğumdan ona döndüm ve
"Selam,ben Lenora,aynı sınıftayız galiba,arkadaş olalım mı?"
"Tabi"
