Jisung arkadaşı Felix'in kuzenine platonik aşıktı. Felix her ne kadar onları konuşturmaya çalışsa da Jisung bu durumdan kaçmanın bir yolunu biliyordu. Ama bir gün Felix okulda merdivende ayaklarının kayması ile kolunun üstüne düştüğünde eve gitmesi...
Seung'um: Chan Senden gelirken bir şey almanı isteyebilir miyim
Chris: Soruyor musun tatlım Ne istiyorsun söyle
Seung'um: Benim için siyah albüm defteri alabilir misin
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bunun gibi olacak
Chris: Sen iste yeter Zaten işim bitmişti Gidip alayım
Seung'um: Teşekkür ederim<3 Bekliyor olacağım
Chris: Rica ederim bebeğimm (🤍)
Telefonu kapatıp tekrar Chan ile fotoğrafların beyaz kalan yerlerine güzel şeyler yazarken bazılarına onun bana özel yazdığı şarkılarının sözlerini de yazmıştım. Özel bir gün değildi sadece bu son iki yılda başıma gelen en iyi şey Chan'dı. Ben de ona çok özel bir hediye vermek istedim. Fotoğraflar ile işim bittiğinde kapı zilini duymam ile fotoğrafları çekmecenin altına koydum.
Kapıyı açtığımda Chan bana yine o sıcak gülümsemesi ile karşılık verirken bende ona sarıldım. Çok özlemişim ona sarılmayı. İçeri geçtikten sonra Chan elindeki poşeti bana uzattı. "İstediğin albüm defterinin aynısından buldum." Hemen poşeti açıp elime aldıktan sonra gerçekten istediğimin tıpa tıp aynısını almış. Bununla sevinçle Chan'a sarılıp onu dudaklarına kısa bir öpücük verdim.
O kendine gelmeden ben onun yanından ayrılıp hemen kendi fotoğraf odama gidip yarım bıraktığım işi bitirmeye koyuldum. Fotoğrafları güzelce deftere koyduktan sonra deftere beyaz kalem ile yazılar yazıp şarkılar yazıyordum. Chan ile şarkı yazarlığı yaparken ben de bu konuda biraz ustalaşmıştım. Son resmi de koyup tamamen kendi yazdığım bir şarkıyla son sayfayıda böyle süsledim. Saate baktığımda aradan bir buçuk saat geçmişti. Chan benim işim olduğunda bana zaman tanırdı. İş yaparken rahatsız edilmekten nefret ettiğimi en iyi bilen kişi kendisiydi çünkü.
Odadan çıkıp salona geçtiğimde Chan koltuğa yayılmış televizyona bakarken ben de elimdeki defter ile onun yanına gidip kucağına oturdum. İlk defa onun kucağına oturmuyordum. Bu yüzden kolları direk belimi kavrarken ben elimdeki defteri iki elim arasına alıp ona gösterdiğimde gözlerini kısmıştı. "Senin için. Son iki yılda bana en iyi gelen kişi olarak bunu sana yaptım." Chan elimdeki defteri alıp içindeki fotoğraflara, yazılara ve son sayfada olan şarkıyı okuduğunda yüzündeki gülümseme daha da büyüyordu.
