*Unicode*
"ကြည့်တော့လူမိုက်ရုပ်တွေနဲ့ ငါထိုးတာတောင်မခံနိုင်ကြဘူး စောက်သတောင်းစားတွေ "
*ခွပ်*
*ခွပ်*
*ခွပ်*
ဘေးမှာကျန်နေတဲ့သုံးကောင်ရဲ့နှာရိုးတွေကိုသာရွေးထိုးနေတဲ့ထယ်ယောင်း။ သူခုံနဲ့တိုက်လိုက်တဲ့တစ်ကောင်ကတော့ ပြန်ပင်နလန်မထူနိုင်
"ကိုကို"
"ဘယ်..ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ ရပါတယ်ဆို"
"ကျုပ်ကတော့မရဘူး"
"ဟိုမှာသွေးတွေထွက်နေပီ..ဟင့်"
"ဟော မငိုရဘူးလေမောင့်ကိုကိုရယ် လာ မနက်စာပြန်စားစို့"
"ဟင့်အင်း မစားတော့ဘူး"
"ဘယ်လောက်မှလဲမစားရသေးတာကိုဗျာ နဲနဲလေးစားလိုက်ပါအုံးလားကိုကိုရယ်"
"မစားတော့ဘူးလို့...အင့် !"
"ကယ် မစားတော့ဘူးဆိုလဲသဘောပါဗျာ~မောင်ကားထဲလိုက်ပို့ပေးမယ်"
"ဘယ်သွားအုံးမလို့လဲချာတိတ်"
"မသွားပါဘူးဗျာ ခဏဘဲ"
ထယ်ယောင်းကစားသောက်ဆိုင်ထဲ ပြန်ဝင်သွားပြီး ဖွားရဲ့လူတွေကိုနောက်တစ်ကြိမ် ထပ်ချနေပြန်တဲ့ထယ်ယောင်း။
"*ခွပ်* နောက်တစ်ခါငါ့နောက်လိုက်နေတာမမြင်ချင်ဘူးနော်ဟျောင့်တွေ ထပ်မြင်ရရင်မင်းတို့ကိုအသေသတ်ပြမယ်"
ထယ်ယောင်းတစ်ယောက်ကြိမ်းဝါးပြီးဂျောင်ကုသံသယမဝင်စေရန်မုန့်တစ်ခုမှာကာ ကားထဲပြန်ဝင်လာလေရဲ့။
"ကြာလိုက်တာချာတိတ်ရာ ရုတ်တရက်ကြီးဘာလို့ဆွဲထိုးတာလဲ"
"အာ...ကိုကိုကို့ကြည့်နေလို့လေ စောက်မြင့်ကပ်လို့ဆွဲထိူးလိုက်တာ"
"နောက်မလုပ်ရဘူးချာတိတ် ကိုယ်မကြိုက်ဘူး"
"ဟာ.."
"မဟာနဲ့ အိမ်ပြန်မယ်"
"အင်း"
ဂျောင်ကုသဘောအတိုင်းအိမ်ပြန်ဖို့သာပြင်လိုက်ရသည်။ သူရှောက်လည်ချင်သေးတာကို ဖွားရဲ့လူတွေကြောင့်အစီအစဉ်ပျက်။ ထိုကောင်တွေကိုထယ်ယောင်းအလွတ်ပေးမှာမဟုတ် ကင်မ်အိမ်တော်ကိုပြန်ရောက်ရင်လဲထပ်ချအုံးမှာပင် ဖွားရှေ့မှာကိုလုပ်ပြမှာ။
YOU ARE READING
Bad Boy(ရပ်နား!!)
Fanfictionဤficသည်စာရေးသူ၏စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည် ဤficသည္စာေရးသူ၏စိတ္ကူးသက္သက္သာျဖစ္သည္
