Missing you ➳ L.H

Hoofdstuk 20

5 jaar later

P.O.V. Luke

''Elke keer als ik aan haar denk, denk ik aan vreugde, blijdschap en liefde. Het leek de laatste paar jaren zo goed te gaan. We hebben zoveel meegemaakt, en zoveel overwonnen.'' Ik neem even diep adem, en ga dan verder.

''Ik weet nog de dag dat ik haar vroeg om mijn vriendin te worden. Ik weet nog precies wat ik zei.'' Ik snik een paar keer, en ga dan met trillende handen verder. ''Ze was zo blij. Ze vertelde me dat ze me nooit zou verlaten, dat we voor altijd samen zouden zijn.''

''Ze beloofde me niet alleen te laten.'' Fluister ik. Tranen lopen over mijn wangen, en ik voel een hand op mijn schouder. Ashton kijkt me met tranen in zijn ogen aan. ''Je kan dit.'' Fluistert hij me bemoedigend toe. Ik knik en neem nogmaals diep adem.

''Blijkbaar zijn alle beloftes gemaakt om gebroken te worden.'' Ik sla mijn ogen naar het plafond. ''Chrissy, als je me kan zien, kan horen, of wat dan ook; ik hou zoveel van je, en ik zal nooit iemand anders dan jou liefhebben. Je bent en blijft de liefde van mijn leven, ook al ben je niet meer onder ons.'' Mijn stem breekt.

''Het spijt me Chris, ik kan dit niet.'' Zeg ik, en ik ren de verhoging, waar ik opstond, af. De mensen kijken me vol medeleven aan. Ik trek dit niet meer. Nooit, maar dan ook nooit had ik verwacht afscheid te moeten nemen van mijn meisje.

Ik ren naar buiten en ga onder een boom zitten. Ik trek mijn knieën op, en ga langzaam op de grond liggen. Met grote uithalen laat ik de tranen komen.

De jongens komen bij me zitten en houden me vast. Ik schreeuw al mijn pijn en verdriet eruit, en de jongens huilen mee. Ze fluisteren kalmerende dingen in mijn oor, totdat ik weer wat rustiger ben. ''Ze wordt zo begraven.'' Zegt Calum voorzichtig.

''Ik wil er niet bij zijn.'' Zeg ik, moe van het huilen. ''Luke-'' Begint Michael. ''Nee! Ik zei dat ik er niet bij wilde zijn.'' Schreeuw ik boos. Ik sta op, en loop weg.

Ashton komt achter mij aan. ''Luke Hemmings, jij gaat erbij zijn. Jij gaat nu verdomme niet weglopen. Ze was ook onze vriendin, oké. Wij hebben het allemaal net zo moeilijk als jij. Wil je haar echt zomaar in de steek laten?'' Zijn stem slaat over, en zijn ogen zijn rood van het huilen. Ik fluister een stille 'nee' en begin dan weer te huilen. Ashton komt naar me toe en slaat zijn armen om me heen.

''Ik mis haar zo erg.'' Jammer ik.

''Wij ook Luke, wij ook.''