ŞAH VE MAT

7. BÖLÜM

Hoşgeldinizzz...
Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.
İyi okumalar...

Medya: Deniz Yakamoz

....

Gözlerimi yeni bir sabaha açtım. Bu evde sanırım 15 gündür kalıyordum. O günün üstünden 2 gün geçmişti ve ben kaçıyordum. Sadece ben değil o da kaçıyordu gerçi.
Kahvaltı yapıp herkes ayrılırken ben ev de yalnız kalmıştım.

Düşünüyordum. Kafamdaki ses izin verdiği sürece işe yarıyordu.

2 gündür baya sessizdi etraf. Tabii çürük çarıkları ayırmakla uğraşmışlardı.

Bilgisayarlı odama girdim. Evet bilgisayarlı oda..

Miran'ın dosyasına tıkladım.

Ruh hastası gibi tüm adamların bilgilerine sahipsin!

Canım sıkılıyor napıyım

4 yıl önce tamamen bu işlere atılmıştı. 4 yıl önce ciddi bir ilişkisi varmış ama kızın yüzü hiçbir yer de yoktu. Babası ölünce devralmıştı işleri ve tamamen girdiğinde 23 yaşındaymış.

4 yıl önce başlamıştı herşey. VR 4 yıl önce karısını öldürmüştü. Daha sonra yetmemiş Miran'ın babasını öldürmüştü...

Resmen bir devrim başlatmışlardı.

En uzun çalışan Ersin Doğanay'dı. Eşref bey yani Miran'ın babasından beri vardı. 10 yıldır burada çalışıyordu sanırım. Daha sonra Necmi ve Celil geliyordu. Furkan ve Baran da güvendikleri diğer adamlardı.

Dosyayı kapatarak aşağı salona indim. Televizyonu açmış birşeyler izlerken birden kapının açılıp kapandı.

"Kız sarı fırtına!" Diye bağırdı ekin. Kaşlarımı çatarak ona döndüm.

"Kalk kız gidiyoruz" dediğinde sorgulayarak ona baktım

"Nereye?" Dememe kalmadan eğilerek beni omzuna aldı. Bağırdım.

"Ekin düşüreceksin bak beni!...indir üzerime birşey alıyım salak!" Buz mavisi kot şort ve siyah salaş bir tişört vardı üzerimde.

"Boşver hala çok güzelsin....sürpriz yaptım sana!" Dedi ve arabaya bindirdi. Çatık kaşlarla ona bakarken gaza bastı. Üzerime bir siyah bez fırlattı.

"Bu ne?" Diye sordum.

"Gözlerini bağla...itiraz kabul etmiyorum" Bıkkın bir nefes vererek gözlerimi bağladım.

"Ne bok yedin acaba yine?"

"Sus kız....sürprizi gördüğünde boynuma atlayacaksın" taklidini yaptığımda kafama vurmuştu benim gözlerim kapalı olduğu için yüzünü bulamamıştım.

"Nereye gidiyoruz ya!?" Diye bağırdım merakla.

"Kulak zarım patladı lan!...bağırma!" Dudağımı büzdüm.

"Şaka yaptım ağlama" elimi uzatarak dizini çimdikledim. Bağırdığında gülerek rahat durdum.

"Bekle" dedim araba durduğunda. Gelip kapımı açtı ve kafamı tutarak indirdi beni.

"Düşünceli ekinciğim benim" dediğimde güldüğünü duydum.

"Ekin de bana...Miran kötü kötü bakıyor bak!" Miran burada mıydı!?

Gözlerimi açtığında karşımda Miran'ı gördüm. Daha sonra bakışlarım arkasına kaydı. Kendi etrafımda döndüm.

"Bebitom!...lunaparkımıza hoşgeldin" dedi boynuma atlayarak. Kesin onun aklına gelmişti bu fikir. Dudağımı büzdüm. Koskaca lunaparkı kapatmışlardı.