Kırık Can Parçaları

13.Bölüm: Ben Sende Tutuklu Kaldım

K.C.P 42K olmuş🥹
Gerçekten duygularımı nasıl ifade edebileceğimi kestiremiyorum🫠Gösterdiğiniz ilgi için her birinize minnettarım🌸 Sadece ara sıra yorum yapmayı da ihmal etmeyelim lütfen😅 Keyifli okumalar🤍

Bölüm şarkısı: Sezen Aksu - Ben Sende Tutuklu Kaldım🍷

***

Kaderin, kırık köprülerle birleştirdiği hayatlar vardır. O kişilerin, birbirilerine ulaşmaları uzun ve zorlu olur bu yüzden. Düşerler, kalkarlar, pes edip vazgeçmek istedikleri çok zaman olur ama, iki insan birbirinin kaderi ise eğer, gittikleri yollar eninde sonunda birbirilerine çıkar hep.

İskender için, yıllar önce bazı gerçekleri kabullenmek hiçte kolay olmamıştı elbette. Sevdiği kişinin gözlerindeki parıltının sebebi olamamanın omuzlarındaki yükü yıllar yılı boynunu bükmüştü.

Kaderin tekrar onları bir araya getireceği gibi bir inancı da olmamıştı. Sonuçta Aysima evlenmişti ve eşi olarak seçtiği kişi kendisi değildi.

Bunu kabullenmek her ne kadar kolay olmasa da onun gözlerindeki mutluluğu görünce susmuş ve içine gömmüştü söyleyeceklerini. Çünkü biliyordu, söyleyeceği hiçbir gerçek onu yolundan çevirmeyecek, aksine aralarındaki arkadaşlık köprüsünü tamir edilemeyecek bir şekilde yıkacaktı.

İşin özünde, İskender, Bora'nın Aysima için doğru bir adam olmadığını her zaman biliyordu. Lakin aklındakileri dile dökse, söyleyecekleri basit bir kıskançlık olarak algılanacaktı çoğu kişi tarafından. Susmasındaki en büyük etkenlerden birisi de buydu belki de.

Yanlış anlaşılma korkusu.

İskender, tüm hayatını geride bırakıp giderken, Bora'nın Aysima'yı mutlu edeceğini, Aysima'nın bu ilişkide verdiği kadar alacağını umut ederek gitmişti.

Yıllarca onu aklından uzak tutmuş, kardeşi ile konuşmalarında adını dahi anmamıştı. Çünkü duyacaklarının omuzlarına yükleyeceği vicdan ve pişmanlık yükünü taşıyamayacağından korkmuştu.

Aysima'nın, deliler gibi sevdiği adamla mutlu mesut bir evlilik sürdürdüğünü düşünmek istemişti. Ama insan çoğu zaman ne aşkta, ne arkadaşlıkta verdiği değeri alamıyordu ne yazık ki. Bunun en büyük örneği de şu an karşısında oturmuş sessiz bir şekilde kahvaltısını ediyordu.

"Yüzümde bir şey mi var?"

Aysima'nın tedirgin bir yüz ifadesi ile sorduğu soru ile hızlı bir şekilde toparlanarak pozisyonunu düzeltti ve yaslandığı sandalyede dik bir konuma geldi İskender.

Kafasını olumsuzca iki yana sallarken suratında hafif bir gülümseme vardı. Elini son zamanlarda iyice uzamış saçlarının arasından geçirdiğinde genç kadın bakışları ile onu takip etti.

Aysima İskender'in tabağına baktıktan sonra kaşlarını çattı.

"Yemeği beğenmedin mi?"

Genç adam, Aysima'nın sorusu üzerine önündeki tabağa baktı. Şimdi ona seni izlemekten hiçbir şey yiyemedim de diyemeyeceğinden "Pek aç değildim." diyerek geçiştirdi genç kadının sorusunu.

Aysima, dudaklarını temizlediği peçeteyi masanın üzerine bırakarak sandalyesinde arkasına doğru yaslandı. Bakışları memnuniyetsiz bir şekilde önünde tabağa kayınca iç geçirdi.

"Son zamanlarda yemek yeme konusunu biraz abartıyorum sanırım. Böyle giderse kilo almaya başlayacağım. Gerçi son zamanlarda tartıya çıkmaya da korkuyorum, ne yalan söyleyeyim."