Life with secret ~The Secret Werewolf Trilogy~

Ӈ.1

Maaike pov.

Met barstende hoofdpijn sta ik op.

Wat is er in hemelsnaam gebeurd?

En waarom doet mijn hele lichaam pijn alsof alle botten zijn gebroken en weer geheeld zijn maar nog niet helemaal?

'Poppue, kom je? Je moet zo naar school!' Schreeuwt mijn moeder vanaf beneden.

'Kom eraan!' Schreeuw ik terug terwijl ik snel uit mijn bed opsta.

Ik loop naar mijn (totaal ongeorganiseerde) kledingkast en open hem. Direct vallen er twee shirts uit, het zal ook 's niet...

Vlug pak ik een zwarte broek met een Nirvana-shirt en nog schoon ondergoed en kleed me vlug om.

Ik pak vlug mijn schooltas die ik blijkbaar gisteren al gepakt had en loop naar beneden waar mijn zus, mijn vader en mijn moeder al aan tafel zitten.

Mijn zus, Karlijn, kijkt me met glinsterende ogen aan terwijl ik haar een vragende blik stuur.

'Hoe was het?' Vraagt ze uiteindelijk.

'Hoe was wat?'

'De verandering natuurlijk! Wat denk jij dan?!' Roept Karlijn enthousiast.

Verandering....?

Verandering?

Oh ja!

Natuurlijk! De verandering!

Daarom doen mijn botten waarschijnlijk ook zo'n pijn! Gisteren ben ik voor het eerst veranderd!

'Bingo! Tien punten voor jou, slimmerik.' Zegt Daphne, mijn wolf, vermoeid.

Ik trek me er niks van aan en maak snel mijn ontbijt.

'Hoe voel je je?'

'Alsof mijn botten zijn gebroken en bijna geheeld zijn.'

Mijn vader grinnikt.

'Da's normaal na de eerste verandering. Naarmate de tijd verstrijkt zal het weggaan.'

'Als jij het zegt...' mompel ik terwijl ik op een stoel plof en aan mijn ontbijt begin.

'MAIKS, SCHIET OP! WE MOETEN NAAR SCHOOL!' schreeuwt Karlijn van beneden.

'JA, JA! IK KOM AL!' schreeuw ik terug terwijl ik snel de laatste boeken in mijn schooltas smijt en naar beneden sprint.

Snel pak ik mijn fiets en fiets achter Karlijn al die al een klein stukje vooruit is gefietst.

'Hoe gaat het nu met je?'

'Niet veel beter dan tijdens het ontbijt.' mompel ik terwijl ik een dode vogel die midden op het pad ligt ontwijk.

'Nou, één troost. Het zal weer overgaan en trouwens, nu kunnen we ook samen rennen. Das leuk toch?'

'Zeker wel.' zeg ik terwijl ik de laatste bocht maak en dan komt de school al in zicht.

'Je weet trouwens toch wel dat zodra je vijftien bent we verhuizen naar een huis in de bossen?'

'Ja, dat weet ik. Zodat we dichter bij het packhouse wonen enzo.'

'Dat klopt.' zegt Karlijn terwijl ze haar fiets parkeert.

Snel zet ik mijn fiets op slot en loop achter haar de school in. Zodra ik mijn jas en een paar boeken heb gedropt in mijn kluisje loop ik naar het lokaal.

Zuchtend ga ik op een plek zitten. Ik adem diep in en ruik direct een nieuwe geur.

Zoekend kijk ik om me heen en zie een nieuw meisje aan de overkant zitten.