Eashana‘s Pov
Hindi ko alam kung ilang oras ang biyahe dahil natulog ako. Familiar din sa ‘kin ang daan—at kahit na matagal na ‘yon, ay alam ko pa rin ang lugar na ‘to.
Alam na alam ko dahil...
Nilingon ko si Herron na sandali lang akong tiningnan. Hindi ako nakasama sa libing, pero alam kong dito nilibing ang lolo at lola ko sa parehong side.
“Herron,” tama rin nang huminto ang sasakyan nang banggitin ko ang pangalan niya.
“Hinanap ko, I‘m sorry for not letting you know. Pero Dinala kita rito dahil alam kong gusto mo rin silang makita.”
Hindi ko napigilan ang pagtulo ng luha. “Napuntahan na natin sila Mom, Dad, Auntie Sheena and Uncle Benedict right? So here...”
Hindi ko na siya hinintay na pag-buksan ako dahil kusa ko ‘yong ginawa, pero sumandal lang ako sa sasakyan niya hanggang sa maramdaman ko siya sa harapan ko.
“I‘m sorry. Hindi ko nakakalimutan kung paano ko sinabi ‘yon. At do‘n ko lang nalaman kung bakit nangyari ang aksidente.”
Pictorial,
Naramdaman ko ang kamay niya sa pisngi ko tsaka niya ako niyakap, naramdaman ko rin ang paghalik niya sa noo ko.
"Nabigla siguro kita—hindi ko sinasadya.”
Yumakap ako sa beywang niya at do‘n umiyak. Mahigpit ang yakap ko sa kan‘ya.
“Alam kong naalala mo ulit at parang bumalik. But I want you to overcome your t-trauma that I gave to you. I‘m sorry.”
“Hindi naman ako galit. Naalala ko lang.”
“Why you‘re so kind Eashana? Can you be mad at me? I want it, I want you to be mad at me.”
“Baka kasi mawala tayo sa isa‘t-isa. Gusto ko man pero natatakot ako na baka mawala ka rin sa ‘kin.”
“I‘m a criminal, a killer, aren‘t you afraid?”
“Kilala naman kita. Nagawa mo ‘yon pero hindi ko kayang sabihin ‘yon. Nagawa mo na rin ‘di ba?”
“Those are not enough,”
Hiniwalay niya ako sa yakap at tinitigan. “Let‘s go?”
Tumango ako at ngumiti tsaka niya pinunasan ang luha ko.
May kinuha siya sa backseat, flowers at snacks, tutulungan ko sana siya pero umiling siya. Ngumiti ako tsaka kami sabay na pumunta sa parang bahay.
Nalaman ko na si Tita Maricel at Tito Edward ang gumastos nito.
Sobra na ang tulong nila.
Minasdan ko si Herron na ayusin ang mga bulaklak sa kanilang apat. Naglatag din siya ng sapin at ng mga pagkain.
“Hello po Lolas and Lolos, Herron Hackett po boyfriend. I apologize for what I did to your grand daughter, I regret everything, and we‘re here for the consent. I want to marry Eashana, tatanggapin ni‘yo po ba ako?” Napansin ko ang malakas na hangin na kinangiti ni Herron. “Nah, I know you will, I won‘t promise but I will not hurt her again, hindi ko na hahayaan na mangyari ulit ‘yon.”
BINABASA MO ANG
A Compassionate A Compassionless (Book 2)
RomansaI am now in this chapter, I am happy that we survived in our darkness, the darkness that I made. But I am wholeheartedly willing to change it. I am the cause and I am also the cause to make it new. I don't know what will happen, but in this chapter...
