အမွေခံအပြစ်သား ( Ongoing မှီ )

636 - 640

အပိုင်း(၆၃၆)

“မင်းတို့ နှစ်ယောက် ဂိုဏ်းချုပ်ကို သွားရှာနိုင်တယ်... ငါကတော့ မိတ်ဆွေ တစ်ချို့နဲ့ သွားတွေ့လိုက်ဦးမယ်...”

လျူတုဟန်က နှုတ်ဆက်လိုက်ပြီးနောက်  ခပ်လှမ်းလှမ်းရှိ ကောင်းကင်သင်္ဘော တစ်စင်းထံ ထွက်ခွာ သွားခဲ့တော့၏။ လင်းမင်တွင် ကြီးကျယ် ခမ်းနားသည့် အနာဂတ် တစ်ခု ရှိကြောင်း ခံစားမိသည့်တိုင် သူ့တွင် သူတို့ နှစ်ယောက်ကို လေလံပွဲ တက်ရောက်ရန် ခွင့်ပြုချက် ပေးနိုင်သည့် အခွင့်အာဏာ မရှိပါချေ။ နောက်ပြီး... သူ့အတွက် ခွဲတမ်းကလည်း တစ်နေရာသာ ဖြစ်သည်။

ထို့ကြောင့်ပင် သူက နှုတ်ဆက်ကာ ထွက်ခွာသွားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ကံမကုန်လျှင်‌တော့ တစ်ချိန်ချိန် ပြန်လည် ဆုံပါလိမ့်မည်။

ကောင်းကင်သင်္ဘောတစ်စင်းထဲ ဝင်ရောက် ပျောက်ကွယ်သွားသည့် လျူတုဟန်ကို ကြည့်ရင်း လင်းမင်က သက်ပြင်းတစ်ချက် ချလိုက်မိ၏။ တုဟန်မှာ သူ ရွေးချယ်နေရာသို့ တက်လှမ်းရာ လမ်းကြောင်းတွင် အမှတ်ရစရာ ပုံရိပ် တစ်ခု ဖြစ်ခဲ့သည့်တိုင် သူတို့ နှစ်ယောက်က လုံးဝ မတူ‌သော လမ်းကြောင်းများ၌ ပြေးလွှား နေသူများ ဖြစ်သည်။ တစ်နေ့ သူက ရှန့်ထိုတစ်ပါး ဖြစ်လာချိန်တွင် တုဟန်မှာ အချိန်သခင် တစ်ယောက် ဘဝတွင်သာ ဆက်လက် ရှိကောင်း ရှိနေပေလိမ့်မည်။ မည်သူ သိနိုင်ပါမည်နည်း။

လင်းရှန်းရှဲ့က ဝိညာဥ်အာရုံကို ဖြန့်ကျက်ရင်း ကောင်းကင်သင်္ဘောများကို ရှာဖွေလိုက်၏။ မကြာခင်မှာပင် လင်းမျိုးနွယ်၏ ကောင်းကင်သင်္ဘောကို သူမ ရှာဖွေ တွေ့ရှိသွားသည်။ တောက်ပသော အပြုံးနှင့် အတူ မိန်းကလေးက လင်းမင်ကို သူမ နောက်သို့ လိုက်လာရန် ခြေဟန်လက်ဟန် ပြလိုက်၏။ 

လင်းမင်မှာ လင်းရှန်းရှဲ့၏ အပြုံးကို ကြည့်ကာ မှင်သက် သွားမိခဲ့သည်။ လင်းရှန်းရှဲ့၏ လက်ရှိ အသွင်အပြင်က သူမ၏ အစစ်အမှန် အသွင်အပြင် မဟုတ်ကြောင်း သူ ခံစားမိသည့်တိုင် ထိုအရာကပင် အလွန် လှပနေဆဲ ဖြစ်သည်။ သူက သူမကို ပြန်လည် ပြုံးပြရင်း နောက်မှ တိတ်တဆိတ်ပင် လိုက်လာခဲ့၏။