Gardiyan beni ters kelepçe yapmak üzereyken bir daha ileriye fırladım ve kafam Deren'in göğsüne denk geldiğinde, onu omuzlarından sertçe arkaya ittim. Yumruklarımı göğsüne doğru vurup tekmelerken saçlarım sürekli yüzüme düşüp duruyordu. Deren hâlâ a...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bebeklerim. 🥹
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bebeklerim. ❤️🔥
54. ❝İMZA.❞
"Deren, lütfen dayan!"
Dayanmasını istiyordum, çünkü o ölürse... ben dayanamazdım.
Ölemezdi.
"Sesimi duyuyorsun değil mi? Beni anlayabiliyorsun?"
Belki de konuşuyordu ama kalbimin ve korkularımın sesinden duyamıyordum onu. Üstelik gözlerimde o kadar birikmiş yaş vardı ki, görüşüm bulanıktı. Elimi kaldırıp derhal gözlerimdeki yaşları temizledim ve görüşüm açılınca Deren'in yüzü netleşti. Başı kucağımdaydı, elleri kollarımın ikisini birden kavramış sıkıyordu ve ağzının kenarından çenesine doğru kan sızıyordu. Elimi kafasının arkasına koymuştum, onun başını sabit tutmaya çalışıyordum ama korkudan parmaklarımın her birisi titriyordu. Deren'in gözleri odaklanmaya çalışarak benim gözlerime çevrilince, orada gördüğüm acı neredeyse aklımı kaybetmeme sebep oldu. "Deren, aşkım, gözlerimde kal olur mu? Seni tutuyorum, yanındayım, çok yakınındayım..."
Kendimi tutmaya çalışıyordum, ağlamak istemiyordum. Deren'e, sonuyla ilgili o hikâyeyi gözyaşlarımla yazmak istemiyordum ama onu böyle görmeye dayanamıyordum. Bir tepki görmek için yüzüne yakından baktım ve Deren'in kollarımı tutan parmakları sıkılaştığında, hevesle başımı salladım. "Yardım geliyor, birazdan hastaneye ulaşacağız aşkım. Ben... ilk yardımı yaptım ama hastaneye gitmemiz gerek, yoksa..."
Dudaklarını ayırdığında ağzından kan boşaldı ve yüzü karnıma doğru yaslanırken, "Ölür müyüm?" diye tek nefeste tamamladı cümlemi.
