အခန်း(၇) - မစ်စတာချီ မင်းရဲ့ ဇနီးလေးကို မျက်စိအောက်ကနေ အပျောက်မခံနိုင်ဘူးလား
ချီမော့နားတွင် ရပ်နေကြသော လူများသည် သူတို့ကိုယ်တိုင် သတိမထားမိပဲ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက် ကြည့်နေကြသည်။
လေထုသည် ခေတ္တရပ်တန့်သွားသလို ဖြစ်နေသည်။
သူ့ဘေးနားမှ ယောကျာ်းကြီးများသည် မနာလိုသော မျက်စိဖြင့် ကြည့်နေကြသည်။
သူတို့ မနာလိုအားကျသည်မှာ ငွေကြေးလည်း ပြည့်စုံသည်၊ အလှပဂေးလေးကိုလည်း မိန်းမအဖြစ် ရယူထားနိုင်ခြင်းတို့ကြောင့်ဖြစ်သည်။
ဘေးနားမှ မိန်းမများသည်လည်း မနာလို အားကျသော အကြည့်ဖြင့် ကြည့်နေကြသေးသည်။
အကြောင်းမှာ ချီမော့သည် ပုံမှန်ဆိုလျှင် ဘယ်မိန်းမမှ အနားအကပ်မခံ၊ အေးတိအေးစက် နေတတ်ပြီး ယခုတွင် ထိုမိန်းမသည် အလိုလိုက်ထားသော ကလေးငယ်သဖွယ် သူ့လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ထားခြင်းကို ခွင့်ပြုနေသည်။
ယခုလိုမျိုး တစ်ခါမျှ မမြင်ဖူးသည့်အပြင် ကြားတောင် မကြားဖူးပေ။
ချီမော့သည် လူများ၏ အမူအရာ အဖြစ်အပျက်များကို မြင်တွေ့လိုက်ရပြီး သူ့ရဲ့ ကြီးမားသော လက်ဖဝါးဖြင့် သူမ၏ သေးသွယ်သော ခါးလေးကို ဖက်ထားလိုက်သည်။
သူ့အသံသည် ညင်သာပြီး သံလိုက်ကဲ့သို့ ဆွဲငင်နေသည်။
"မင်း ရောက်လာပြီကိုး"
ဤစကားတစ်ခွန်းသည် အများအရှေ့တွင် ကြေညာချက်တစ်ခု ဖြစ်သည်။
သူ၏ ဆွဲဆောင်မှုရှိသော အသံသြသြကြီးထွက်ပေါ်လာပုံအရ သူသည် သူ့ဇနီးလောင်းအသစ်လေးကို စိတ်အားထက်သန်စွာ စောင့်မျှော်နေကြောင်း သိသာနေသည်။
ရှန်းမူမူသည် သူမ၏ ခါးကို တောင့်တောင့်ကြီး လုပ်ထားပြီး အသက်ကို ဖြေးဖြေးရှူလိုက်သည်။
သူ့လက်ဖဝါးကြီးများဖြင့် သူမကို သူ့နားကပ်အောင် ဆွဲကိုင်ထားသဖြင့် တစ်ခါတစ်ရံ ကိုယ်လုံးချင်း ပွတ်မိသလို ဖြစ်နေသည်။
ချီမော့နှင့် အရမ်းကပ်နေသဖြင့် သူ၏ ကိုယ်သင်းရနံ့သည် ရှန်းမူမူကို မူးယစ်ပြီး စွဲလမ်းစေသည်။
