🌊GİYUUSHİNO🦋 Aydınlık Gece

Aydınlık gece

Yine shinobu ile görevimiz vardı fakat iki ye ayrılmamız gerekiyordu son derece şşşkez bana"sonra görüşssürüz" dedi tepki vermedim savaş bitmçişti fakat ortada p,, s,sç shinobşşşunun oldugu yere yürüdüm kapıyı açtım ve shinobu yu büyük yaralı gördüm kanım dondu birligin ilk yardım'ı geldi shinobu'yu hastaneye kaldırdılar çok fazla yarası vardı sabaha kadar oturdum ve bekledim fakat en ufak bir hareket bile yoktu hiç bir şekilde tepki vermiyordu doktorla ilaçların işe yaramadıgını ve durumun olumsuz ilerleyebilecegini söyledi bunu duyduktan sonra yıkıldım aglamamak için kendimi zor tutuyordum ama dayanamadım sanemi elimi omzuma koydu "sakin ol o başarır" dedi cidden bunu yapabilir miydi? Dayanabilir miydi? O kadar kan kaybına acıya dayanabilir miydi? Kafamda binlerce soru oluştu ardından doktor geldi "durumu iyi komadan çıktı gözlerini açtı fakat hala konuşamıyor hastayı çok yormayalım" doktor bunu söyledikten sonra koşarak odaya girdim sarıldım ona kokusunu özlemiştim şaşırdıgı gözlerinden belliydi sonra kanae ve kanao odaya girdi onlar çıktıktan sonra onunla konuştum o konuşamasada gözleri konuşuyodu

                  1 Hafta sonra
Shinobu daha iyiydi ayaga kalkabiliyordu konuşabiliyordu iyiydi hala beni güldürmek için ugraşıyordu shinobu"neden başımda bekledin" "arkadaşımsın" beklediği cevabı alamayınca üzüldü fakat sakladı yine gülmem için herşeyi yapıyordu görevlerimiz bitmişti artık iblis avcısı birligi diye bişi yoktu çünkü muzan ölmüştü yapıcak bir şeyimiz yoktu artık ayrılma vaktiydi otel seçmiştim odama biri daha gelicekmiş eşyalarımı dolabıma yerleştirirken odanın kapısı açıldı sonra bir ses geldi "giyuu?"  Kimdi? Birine benziyordu sesini tam anlamadım ama sonra bir ses daha geldi  "aynı odadamıyız şanslıyız" tanıdık bir sesti sonra aklıma geldi shinobu? Arkamı döndüm ve gerçekten oydu onu ilk defa formasız görüyodum yakışmıştı ne ne düşünüyordum ben? Shinobu "bir şeymi oldu daldın gittin" "iyiyim sadece şaşırdım"  shinobu"bende beklemiyordum şans işte" iyi bir oda arkadaşıydı bazen kendi başına takılıyor bazen ise benim yanıma geliyordu... Beni güldürmeye çalışırken bir şey fark ettim onun gülüşü... Tatlıydı geçmişte nasıl fark edemedim? 5 dk boyunca bakıştık sonra gülme krizine girdi uyumaya odaya gitmişti 10-15 dk sonra odadan sesler duymaya başladım bagırıyordu dürttüm onu "shinobu kalk sadece bir kabus" uyandı bir bardak su getirdim shinobu "teşekkür ederim" dedi sonra tekrar uyudu bende odama gittim
Kapımı kapattım ve uyudum sabah kalkar kalkmaz ilk gördüğüm şey mükemmel bir kahvaltı sofrasıydı "bunca şeyi tek başına senmi yaptın?" Dedim shinobu "evet ben yaptım güzel olmuşmu" evet anlamında başımı salladım kahvaltı yaptıktan sonra alışverişe gitti galiba bir şeyler hissediyordum ama ne? Daha önce böyle bir duygu yoktu aklımdaki o şey miydi? Eger oysa bir şeyleri itiraf etmem gerekicek....

1.BÖLÜM SONU