දුරුතු සඳ | 𝐀𝐑𝐓 𝐎𝐅 𝐇𝐄𝐀𝐋𝐈𝐍𝐆 ( ꪗɀ / ꪮ᭢ᦋꪮỉ᭢ᦋ )

09 වන පරිච්ඡේදය

No Stopping Or Turning Back

ඔයාලා ඔක්කොම ම හිස්තැන් පුරවගත්තේ මගෙන්. ඔයාලා පිරෙද්දි මම හිස් ම හිස් හිස්තැනක් වුණා. මම මට ම කියා ගන්න බැරි Confused රික්තයක තනි වුනා... හැම වෙලාවේ ම සිය ගාණක් මැද්දේ හිටියත් මං ඇත්තට ම Back Hole එකක් හිටියේ.

එක Dark ෆිලින්ග් එකක්.

ඉතින් අම්මේ මං හිස්තැනක් !

මේ පොත මාරයි... ♡

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

සීතලයි... මුළු ඇගම වෙව්ලනවා... අකුණක් එක්ක විදුලි සද්දයක් නිසා මහා රැක මම ඇහැරෙන කොට... දැනුන සීතලට වකුටු වුන මම පුංචි එකාගේ උණුහම හෙව්වා...

කොල්ලාගේ රස්සේ හොයන ගමන් ඉදිය මගේ පපුවේ පැත්තක් කකියන්න ගත්තේ පොඩි එකා තවමත් සිරුවට මගේ පිට අත ගානවා කියලා තේරුම් යද්දි...

" අ... නේ ද... රු... වෝ... "

" ඇහැරුනා ද ඔයා... වහිනවා අයාන් හෝ ගාලා... මම මගේ කමිසේ ගලවන්න ද එතකොට උඹට රස්නයක් දැනෙයි "

කිසි ම කලබලයක් නැතිව පුංචි එකා කතා කරන කොට... පුපුරු ගහන ඇස් වලින් මන් කොල්ලා දිහා බලන් හිටියා... වහිනවා තමා ඔක්කොම වඩා අන්තයි ගොරවන සද්දේ...

මම නිසා ම අදත් නිදා ගන්නේ නැතිව මම ගාව ම නතර වුන පොඩි එකා දිහා ම බලන් හිටිය මම කමිසේ ගලවන්න ද අහන කොට ඔව් කියන්න ඔලුව වැනුවා...

" ද... ශ්... මි... ර "

" මෙහෙම ඉන්න කොට මට ලේසී අයාන් නැත්නම් අත හිරිවැටෙනවා "

මාව ඇත් කරලා ඇදන් ඉදපු කමිසේ ගලවලා දැම්ම පොඩි එකා මාව ඇදලා අරගෙන එයාගේ ඇග උඩට ගන්න කොට... පනක් කියලා නාමයක් හොයා ගන්න බැරි මම ගොත ගහන ගමන් එයාගේ මුන දිහා බලන් හිටියා...