දුරුතු සඳ | 𝐀𝐑𝐓 𝐎𝐅 𝐇𝐄𝐀𝐋𝐈𝐍𝐆 ( ꪗɀ / ꪮ᭢ᦋꪮỉ᭢ᦋ )

10 වන පරිච්ඡේදය

No Stopping Or Turning Back

අඩන්න ඕන හැම වෙලාවක ම මම වොෂ් රූම් ගියා. අඬන සද්දේ එළියට ඇහෙයි කියලා මං ඓන්ක් එකේ ටැප් එක ඇරිනවා. ටික කාලයක් යද්දි තනියම අඬලා මට ඇති වුණා.

මගේ ඇඬිල්ල නැවතුණා.

ඉතින් හැමදාමත් කියනවා වගේ මේ පොත මාරයි...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

" දවසක් ආවොත් ඔයාට මාව බලා ගත්තා ඇති කියලා හිතෙන... එදාට මාව දාලා යන්න එපා... ඔයාට පුළුවන් ද මේ වගේ තේ කොප්පේකට වහා ටිකක් දාලා දෙන්න... අන්තිම හුස්ම යනකන් ම මාව උකුලේ තියන් ඉන්න... මොකද මම හරි බයයි දරුවෝ පපුව පැලිලා යනකොට කොට දැනෙන වේදනාව විදින්න "

" ආයන් "

මම බිම බලා ගත්තා... පොඩි එකාට දෙන වද කන්දරාව ඉවසන්න බැරි තැන තේ කොප්පේ මෙසේ ඉඩින් තිබ්බ මම බිම බලාගෙන කකුලේ ඇඟිලි එකට ඇතිල්ලුවා...

ඒ හැඟිම... එක විදින්න මම කිසි ම දවසක කැමති නැහැ... මේ පොඩි එකාට මාව ඇති කියලා මට හිතෙන්න ගන්නවාට මම කිසි ම දවසක කැමති වෙන්නේ නැහැ...

හැබැයි... එයාගේ මේ පුංචි වයසට එයාට වඩා අවුරුදු හයකින් වැඩිමල් පිරිමි කෙනෙක්... එකත් එයාගේ ඉස්කෝලේ පංතිභාර ගුරුවරයා... එයාට කාලයක් යනකොට එපා වෙයි මේ මොන කරදරයක් ද කියලා හිතෙයි...

මම කැමති නැහැ... එයාට එහෙම හිතිලා මාව දාලා යනවට... දෙයියනේ එක මට දරා ගන්න බැරි වෙයි... එහෙම ඔහොම මගේ පපුව පැලෙයි... ඊට කලියෙන් උඹේ ම අතින් මැරෙන්න තිබ්බා නම්... එක ලේසී වෙයි...