ikinci sans

18.bölüm

 naruto

Uchiha malikanesinden ayrılırken bir gün daha iş için gelen hizmetçilerden biriyle karşılaştık, bize hem şaşkın hem de endişeli baktı ama Sasuke ona güvence verdi ve evde kahvaltı yapmayacağını söyledi bugün, esmerin ölümünden sonra evini ziyaret ettiğim gün bana Sasuke'nin çizimlerini ve diğer eşyalarını veren kadın gibi tanıdığım Shizune adlı kız. Kadın anlayışlı bir şekilde gülümsedi ve bize iyi günler diledi.

(Naruto)- Senden çok hoşlanıyor gibi görünüyor

   Sasuke bana düşünceli bir şekilde baktı, işaret parmağını dudaklarının üzerine koydu ve yanaklarını biraz şişirerek son derece sevimli, düşünceli bir yüz ifadesine büründü.

(Sasuke)- Shizune çocukluğumdan beri evde çalışıyor, o iyi bir insan

(Sasuke) - Hey, yine nereye gidiyoruz?

Esmerin yüzüne bakarak yürümeyi bıraktım.

(Naruto) yani aslında..... - Bu detayı unuttuğum için gerginlik ve utanç içinde kafamın arkasını kaşıdım

(Sasuke)-sen bir aptalsın, bunu biliyor musun? - Susuke kollarını kavuşturmuştu ve bana suçlarcasına bakıyordu.

(Naruto)- Zalim...

(Sasuke)- üniversitenin yakınında oraya gidebileceğimiz bir kafe var.

Burayı hatırlayarak kaşlarımı çattım

(Naruto) hayır, oraya zaten bir kez gittim ve yakın zamanda geri dönmek istemem.

(Sasuke) - neden? Yemekler kötü, sana kötü mü davrandılar?

Bir yandan nefesimi verdim, bir yandan Sasuke'ye dair o anı artık kalmadığı için rahatladım, diğer yandan nasıl davrandığımı, esmer olanı tamamen görmezden geldiğimi ya da ona şaka yapmak niyetiyle şakalar yaptığımı hatırlamaktan rahatsız oluyorum.

(Naruto) sorun yerin kendisi değil.... Hatırlamak istemediğim bazı hatalar yaptım.

(Sasuke)- Anladım, peki nereye gidiyoruz?

(Naruto) -Önce evime uğrayalım, hastaneden doğruca senin evine gittim o yüzden duş almam lazım.

(Sasuke)- Evimde duş alabilirdim.

Esmerin konuşması üzerine yine yüzümü buruşturdum

(Naruto)- Banyonu beğenmedim.

Sasuke şaşkın bir ifadeyle kaşlarını çattı, bir şey söylemek için ağzını açtı ama hemen "Bu adamın deli olduğunu düşünüyorum" bakışıyla kapattı.

Eve geldiğimde annemin ölümcül bakışıyla karşılaştım, sabahın erken saatlerinde hastaneden çıktığımı öğrendiğinde endişelenmiş olmalı.

(Kushina)- Naruto neredeydi, ne kadar endişelendiğimi biliyor musun?

Kızıl saçlı bana zorluk çıkarmamak için gözle görülür bir şekilde kendini kontrol ediyordu ama esmerin varlığını fark ettiği anda bakışları şaşkın ve nazik bir hal aldı.

(Kushina) - Sasuke-kun?

(Sasuke) - günaydın Bayan Uzumaki, rahatsızlıktan dolayı özür dilerim, Naruto hastaneden çıkarken evime uğradı ve beni yürüyüşe davet etti

(Kushina) - Eğer sorun yoksa, oğlumun sana iyi davranmasına ve birbirinizi anlamanıza çok sevindim, eğer bir şeye ihtiyacınız olursa beni aramaktan çekinmeyin, tamam mı? 

(Sasuke) -tamam teşekkür ederim

(Naruto) -Ben duş almaya gidiyorum, rahat olabilirsin.

Sasuke sadece başını salladı ve odadan çıkıp odama doğru ilerledim.

Birkaç dakika sonra aşağı indiğimde Sasuke'yi annemle konuşurken buldum. Kızıl saçlı kahkahayı dinleyerek biraz daha yaklaştım. 

(Naruto) - neler oluyor?

Sasuke korkuyla yerinde sıçradı ve ben de kahkahamı tuttum.

(Kushina)- Sasuke'ye çocukken nasıl götürüldüğünü anlatıyorum

Vücudumdan gelen bir ürperti hissettim, benden geliyor, bu konuşmadan iyi bir şey çıkması mümkün değil.

(Naruto) - ne demek istiyorsun?

Cevaptan korkarak ve mümkün olduğunca az utanç verici olması için tüm tanrılara dua ederek sordum; annemin eğlenen yüzünü ve Sasuke'nin kahkahasını kontrol altına alma konusundaki başarısız girişimini gördüğümde bunun pek olası olmadığını biliyordum.

(Kushina) - evcil hayvan istediğini söylediğini hatırlıyor musun ama ne baban ne de biz bu fikre katılmadık, bu yüzden bir çam kozalağı aldın, onu bir demet ipliğe sardın ve evin içinde çıplak bir şekilde dolaşıp yeni evcil hayvanını herkese gösterdin. Beyaz kıçım dışarı çıkmışken, seni yakalamaya çalışırken neredeyse yorgunluktan ölüyordum.

Sasuke hala ciddi kalmaya çalışırken ama utanç verici bir şekilde başarısız olurken annem aşırı derecede güldü

(Naruto)- Talihsizliklerimin ikinizi de eğlendirmesine çok sevindim

Duruşumu korumaya çalışarak ama kırmızı yüzüm beni ele verdi, çok utandığım için koşup en yakın deliğe girmek istediğimi söyledim.

(Kushina)- o zamanlar da vardı......

(Naruto)-Tamam anne bu kadar yeter, hadi sasuke AÇLIKTAN ölüyorum 

Sasuke'yi kolundan yakaladım ve neredeyse çıkışa doğru sürükledim.

(Sasuke)- ama...Naruto..... sonra görüşürüz Bayan Kushina, sizinle konuşmak bir zevkti

bana veda etmeye çalışırken aynı zamanda düşmemek için adımlarıma ayak uydurmaya çalıştı

NE Utanç verici, yani şimdilik bir felaketten kaçınmayı başardım, annem onunla olan tüm küçük güvenilirliğimi yok etmeden Sasuke'yi oradan daha erken çıkarmayı başardığım için mutluyum, arkamda Sasuke durumumu anlamış görünüyordu ve serbest bırakıldı tutmaya çalıştığım kahkahası.

(Naruto)- neye gülüyorsun? - İhanete uğramış hissettim, ne demek esmer annemin deliliğine razı olur? - Gülmeyi bırak, bu komik değil

(Sasuke) - Evet var! Sen... o kadar aptalsın ki komik

Kahkaha krizini kontrol etmeye çalışırken ellerini o bölgeye koyarken, sanırım karnı çok gülmekten ağrımaya başladı.

(Naruto)- sen ve annem iki hainsiniz!

Bana gülerken gözünden akan küçük bir yaşı sildi ve artık keyifle parlayan o gözleriyle bana baktı, o an bana gülmesi umurumda değildi, sadece o ışıltıyı istiyordum, Küçük bir yıldız gibi küçük ve ince olmasına rağmen gözlerinizden kaybolmuyor, aksine güzel bir yıldızlı gökyüzü haline gelinceye kadar çoğalmalarını istiyorum. Elini tutmasına gülümsedim.