When Night Comes

Prolog

Biegłam. Wydawało mi się, że cały czas kręcę się w kółko. Kurwa. Zgubiłam się. Las który mnie otaczał ogarniał mnie lękiem. Miałam wrażenie że ktoś obserwuje moją osobę. Czuje to wypalające spojrzenie na swoich plecach. Jednak gdy się odwracam nie widzę nikogo. I dalej biegnę. Cały scenariusz powtarza się od nowa. I bez przerwy. Nagle słyszę czyjś krzyk. Staje w miejscu rozglądając się i nie mogąc rozpoznać z której strony pochodził. Chwytam kusze bliżej siebie aby w razie konieczności szybko jej użyć. Z oddali  słychać strzał i kolejny krzyk. Tym razem taki mrożący krew w żyłach. Nie myśląc za wiele ruszyłam biegiem w tamtą stronę. Wbiegając między gęsto rosnące krzewy wychodzę na polanę.  Uspokajam szybko bijące serce. Powoli przechadzam się uważnie i cicho stawiając kroki. Miejsce otoczone jest mroczną jak i tajemniczą atmosferą. Cisza przerywana była tylko moim urwanym oddechem i odgłosem butów stąpających po glebie. Oglądając  się nie mogłam dojrzeć jednak nikogo wokół siebie. Odgłosy które słyszałam wcześniej rozpłynęły się w powietrzu. Dochodząc na środek pola odłożyłam kuszę i odetchnęłam na chwilę. Mimo wszystko starałam się pozostać czujna gdyż nie wiedziałam czego mam się spodziewać. Nagle usłyszałam szelest liści z mojej lewej strony. Odruchowo wycelowałam z broni w tamtą stronę. Cicho poruszając się starałam się wypatrzeć kogoś lub coś. Starałam się nie pokazywać tego że wewnętrznie jestem zdenerwowana. Niespodziewanie coś wyskoczyło na mnie. Krzyknęłam głośno i upuściłam kuszę. Uderzenie wytrąciło mnie z równowagi przez co upadłam. Niefortunnie uderzyłam głową o kamień i świat mi zawirował. Jedyne co zdążyłam zobaczyć zanim straciłam przytomność były czerwone tęczówki wpatrzone we mnie.