"Unrequited love or one-sided love is love that is not openly reciprocated or understood as such. The beloved may or may not be aware of the admirer's deep and strong romantic affections"
In simplest form and tagalog form? Hindi ka mahal, or even gusto, or crush, or something ng taong mahal mo. Harsh but true. Masakit man isipin pero yon talaga ang totoo. Tanggapin na lang natin. Buwis buhay talaga sa love e, ano ba naman magagawa natin?
Pero, ang dali sabihin diba? Ang hirap naman gawin at panindigan yung sinasabi natin na "MOVE ON". Ang galing natin magadvice sa iba, pero kapag tayo na ang nakakaranas, wala na. ZERO kumbaga.
"Unrequited love has long been depicted as noble, an unselfish and stoic willingness to accept suffering" according to our noble guru. *kidding aside*
Sabi nga nila, if we love someone, we must accept and handle the pain and sufferings or even the consequences na maaari nating maranasan kapag pumunta na tayo sa ganitong stage. Kapag nagmahal naman kasi talaga tayo, hindi naman natin pwedeng pilitin ang other side na mahalin din tayo e. Nasa kanila ang desisyon. Pwede tayo gumawa ng paraan. Pero hindi natin sila pwede diktahan. Hindi naman tayo Diyos e.
Alam kong most of the population in earth, ganito ang nararanasan. Even me, yeah, I have been secretly attracted with this person for many months, and soon to be year, pero ano? Wala pa rin. Hindi pa rin niya ako napapansin.
Oh, this unrequited love of ours.
