TÖRE'NİN ESİRi |BERDEL| (ARA VERİLDİ)

BÖLÜM 6

Azadlar konağa gelmişlerdi bugün çok yorucu bir gün olmuştu. Yarın hem Nişan hemde isteme yapılacaktı azad çok mutluydu hiç düşünmemişti o Kara gözlere bir gün sahip olacağını şuan küçük çocuklar gibi mutluydu.

Evdeki herkes azad'ın bu halini garipsemişti ama seste etmek istememişlerdi. Akşam yemeği yemek üzere herkes masaya oturmuştu azad büyük bir iştahla önündeki yemeği yiyordu ahmet ağa en sonunda dayanamadı ve sordu"hayırdır oğlum bu mutluluğunun sebebi nedir bugün pek bir mutlu gördüm seni"

"Baba oturup ağlıyayım mı ne istiyorsunuz hem ne olacak mutluluğumun sebebi beklediğim bir ihaleyi aldık ondan "tabikide babasına 17 yaşındayken iki çift karagöze vurulmuştum oda evleneceğim kız çıkınca mutluluktan havalara uçuştum diyemezdi.

"Tamam oğlum ne kızıyorsun Allah Allah sanki ne sorduk"

"Kızmadım baba"

Herkes yemeğine geri döndü ama bu ahmet ağanın kafasına takılmıştı bir kere gerçeği öğrenmeden peşini bırakmayacaktı oğlunun söylediği ihale yalanına inanmamıştı.

Herkes yemeğini yemiş masa toplanmış terasta çay içiyorlardı yarın sabah azad'ın 3 halası 2 amcası 3 dayısı ve 4 teyzesi kuzenleri gelecekti düğün bitimine kadar burda kalacaklardı.artı olarak azad'ın samimi olmadığı daha bir sürü kişi azad akrabalarını pek sevmezdi sadece kuzeni emiri severdi emir evleneli 3 yıl olmuştu.

1,5 yaşında dünyalar tatlısı bir kızı vardı. İsmi gökçeydi sarı saçları uzun kirpikleri ile o kadar güzel bir bebekti ki sevdikçe sevesin geliyordu.

Emir haberdardı sadece azad'ın aşkından başka kimse bilmiyordu en güvendiği kişiye söylemişti sadece onlar birbirlerinin kimsenin bilmediği sırlarını bilirlerdi sırdaştılar onlar herşeyden önce kardeşlerdi.

Herkes çaylarını içmişti sabahtan hazırlıklara başlanmış ve neredeyse hepsi bitmişti nişan konakta olacaktı. Tabikide kaçtıkları için sevim ve kereme düğün yapılmıyordu törenin kuralı buyudu.

Zaten onlar düğünde katılmayacaktı balayına gitmişlerdi. Azad hala anlamıyordu kız kardeşi nasıl bu kadar yüzsüz olabilirdi hemde yıllarca saçının tel teli kopsa azad'ın canı yanardı nasıl bu kadar değişmişti bir anda anlayamamıştı.

Yanına hissettiği bedenle kafasını yana çevirdi asel gelmişti. "Abicim ne yapıyorsun burda"azad kolunu aselin omzuna attı onu göğsüne çekti.

"Hiç öyle oturuyordum abicim sen neden geldin"

"Ders çalışmaktan canım sıkıldı bende balkona çıktım baktım sen burda tek başına oturuyorsun dedim abim yanlız kalmış gideyim de iki kafasını şişireyim"

"Hiç öyle şey olur mu senin herzaman dinlerim ben nedir derdin şöyle bakalım "
Asel yerinde doğruldu.

"Ya abi aslında tam olarak benim derdim değil sevim ablam ile kerem abinin kaçması tüm dengeleri yerle bir etti biliyorsun ondan öncede sevim ablamı necemttin ağa oğluna istiyordu"nefeslendi ve devam etti.

"İşte biz onun küçük oğlu ile aynı okuldayız oda beni her gördüğü yerde senin ablan kaçtı namusuzluk yaptı falan diyor yani insanın ister istemez canı sıkılıyor biliyorsun genelede kendi sorunlarımı kendim hallederim ama tüm uyarılara rağmen bu hareketinden vazgeçmeyince sana söylemek zorunda kaldım"

Azad duydukları karşısında sinirlenmişti her ne kadar kardeşi hatada yapmış olsa belki azad onu affetmeyecekti ama kötü söz söylenmesinede izin vermezdi.

"Tamam abicim sen rahat ol ben halledeceğim"

"Abi bak şunu sakın unutma senin evleneceğin kadının hiç bir suçu yok sakın ablamın hırsını ondan çıkarmaya falan çalışma"