Komşu Çocuğu- yarı texting

18.Bölüm Yanındayım

Ayy helüüü dostlarrr yeni bölüme hoşgeldiniz efenim iyi okumalrrr umarım beğenirsinizzz:))

Demirle eve doğru yürüyorduk.Yaptığımız konuşmadan yaklaşık yarım saat sonra annemi aramış ne yapacağımız hakkında konuşmuştuk annem bugün bişey yapamayacağımızı yarın onunla birlikte tekrar gidebileceğimizi söylemişti.Annemin Demirler için elinden ne gelirse yapacağına emindim hatta belkide Demir'in annesinin yani Sevgi ablanın avukatı o olurdu ya da bu konuda yardımcı olurdu.Ne yapabilirse yapardı biliyordum bu yüzden içim bi tık daha rahattı.

Tabi Demir'in durumu için aynı şeyi söyleyemezdim çok üzülüyordu ama buna rağmen duygularını belli etmiyordu.Benim yanımda yine biraz daha iyi olduğunu düşünüyordum eve gittiğimizde kesin yine annesi ve Duru için gülecek,güçlü görünmek için elinden geleni yapacaktı.

Demir'i böyle görünce bende çok üzülüyordum keşke dedim içimden keşke Demir'in yüklerini alabilsem,aklındaki sorunlara,sorulara bir çözüm bulabilsem ama tek yapabildiğim ona yalnız olmadığını gösterebilmekti umarım bunuda becerebiliyorumdur.

"Demir"Ona seslendiğimde anlık olarak bana baktı sonra ikimizde önümüze döndük.
"Efendim"
"Bizimkilere söyleyecek misin?"
"Bilmem ama sanırım hayır söylemeyeceğim evet evet söylemeyeceğim o adamın yaptıklarını bilmesinler."konuşurken sanki bana değilde kendi kendisine bişeyleri açıklıyordu.Sanki söylese ona kötü yaklaşacaklarını düşünüyordu.

"Anladım sen nasıl istersen öyle yap ama emin ol onlara anlatırsan senin yanında olurlar eminim çok destek olurlar.Tabi söylemek istemiyorsan da yalnız olduğunu düşünme ben hep yanındayım sonuna kadar yanında olucam."

Bakışlarını üstümde hissettiğimde bende ona baktım.Onun bakışları zaten üstümde olduğu için göz göze geldik öyle bi baktı ki kalbim ayaklandı dostlar bi bakışıyla hızlandı kalbim belki onun bakışında bi değişiklik olmayabilirdi ama benim kalbim ona bakarken hep ayaklanacak bişeyler buluyordu.Belki de onun bakışları tamamen bahaneydi.

Artık yürümüyorduk hatrı sayılır bir süre bakışınca dayanamayıp.

"Noldu?"dşye sordum yoksa kalbim dayanmaz dostlarım.
"İyiki varsın komşu kızım iyiki girmişsin hayatıma.Bu zamana kadar hep tek hallettim ben bunları hoş bu zamana kadar bu kadar ileri gidemedim beceremedim ama olayların üstesinden hep tek başıma gelmeye çalışırdım bu sefer öyle olmadı bu sefer sen varsın,yanımdasın bana yalnız olmadığımı hissettirdin teşekkür ederim."

Bu konuşmayı beklemiyordum sabahtan beri en ufak duygu belirtisi göstermeyen Demir için bu konuşma çok büyüktü bence çünkü hiç duygularından bahsetmemişti ne hissettiğiyle hiç ilgilenmemişti sadece olaya odaklanmıştı. Kendini unutmuştu.

Gülümsedim ama öylesine değil gerçekten gülümsedim yanında olduğumu ona hissettirdiğim için bunu yapabildiğim için mutlu olmuştum.

"Sana yalnız olmadığını hissettirdiysem ne mutlu bana hem bundan sonra hiç yalnız olmayacaksın bu olayda da bundan sonraki olaylarda da senin yanında olucam."

İçimden gelenleri yapmak konusunda biraz ciddi biriyim her zaman içimden ne gelirse onu yapardım.Bu sefer yine öyle yapmış Demir'in boynuna kollarımı dolamıştım.

"Sende iyiki varsın Demir."diye fısıldadım.

İlk saniyeler hiçbir tepki göstermediği için rahatsız olduğunu düşünüp tam çekiliyordum ki Demir'in kolları belimi sıkıca sardı.