Until you. VOLTOOID

52.

Alyssa had zich omgekleed, ze had iets casual aan. Geen jurk, een boyfriend broek en een witten top met daarover een jeans vestje. Dat was wel voldoende voor een etentje met Farid dacht ze. Haar haren liet ze los, maar met een klein speldje nam ze de voorste lokken naar achter. Ze had enkel wat mascara en blush opgedaan, voor de rest was ze helemaal natuurlijk. Veel make-up droeg ze sowieso niet.

Wat had ze allemaal nodig om mee te nemen? Niets dacht ze, dus dacht ze maar enkel haar telefoon mee te nemen en voor de rest niets.

Ze loopt de trappen af en ziet Farid leunen tegen de eettafel in de woonkamer.

'Ik ben klaar,' Zegt Alyssa. Farid kijkt meteen op en legt zijn telefoon neer.

'Prachtig,' Zegt hij met een glimlach. Hij neemt zijn sleutels van de tafel en zijn telefoon en wandelt naar haar toe.

'Je ziet er goed uit.' Geeft hij haar een compliment. 'Anders niet dan?' Zegt ze met haar ogen gerold. Farid was aan het denken of hij iets verkeerds gezegd heeft.

'Ik gaf je gewoon een compliment,'

'Ja, nou, vind ik maar een raar compliment,' Zegt ze terwijl ze haar haren naar achter gooit.

'Je ziet eruit als een oger, klinkt dat beter?'

'Ahja? Het is niet moeilijk voor mij om terug naar boven te lopen en dan mag jij lekker in je eentje gaan eten.'

Oh, god, oooohhh god, schenk mij geduld met haar, ooohhh god zorg ervoor dat ik niets verkeerd zeg want ik weet niet wat ik moet doen of zeggen in zulke situaties.

Farid plaatst zijn arm over haar schouders en drukt haar tegen zich aan.

'Was maar een grapje,' Lacht hij. Alyssa bukt zich van zijn greep weg en opent de voordeur. Ze wandelt naar buiten en draait zich dan om naar hem.

'Jouw humor valt mij niet in de smaak en zal mij ook nooit in de smaak vallen.'

Hij sluit de deur dicht en wandelt naar haar toe.

'Dan heb ik pech zeker?'

Alyssa geeft geen antwoord en wandelt verder naar zijn auto. Hij opent de deur voor haar en Alyssa stapt in zonder iets te zeggen. Farid wandelt naar zijn kant van de auto en stapt dan ook in. Hij kijkt nog even naar haar voor hij rijdt en kijkt dan weer voor zich.

'Is er iets?' Vraagt Alyssa tegen hem. 'Nee, ik keek gewoon.' 'Kijk maar beter voor je. Ik heb je nog steeds niet vergeven, ik kom gewoon voor het eten.'

Farid drukt zijn lippen stevig op elkaar. Het moest wel waar zijn dat ze hem niet vergeven heeft. Alyssa opent het raam en kijkt naar buiten. Farid rijdt de oprit af. De wind waait meteen tegen haar haren.

Hij kijkt stiekem naar haar, en hij kon maar één ding wensen, hij kon maar één ding wensen: hij hoopt dat er ooit een dag zou komen dat ze van hem zou houden, dat ze niet zo koudbloedig zou zijn tegen hem. Dat ze haar liefde met hem deelde, dat ze met doe mooie lichte groene ogen naar hem keek. Dat ze met een glimlach naar hem keek, dat ze gelukkig werd wanneer hij bij haar was. Oh, wat hoopte hij daar op, wat was dat zijn aller grootste wens.

De hele rit werd er niets uitgewisseld, het was duidelijk, Alyssa had hem nog niet helemaal vergeven anders zou ze blijven ratelen als een kip zonder kop, nu was ze weer zo afstandelijk.

De rit duurde lang voor hem, hij wist zelf niet hoe hij een conversatie moet starten, hoe moest hij haar aandacht krijgen zonder haar geïrriteerd te krijgen of boos?

Hij rijdt zijn nieuwe ondergrondse parking binnen. Hij zet zijn motor stil en stapt dan uit de auto. Hij wandelt naar haar kant toe en opent de deur voor haar. Ze stapt uit en kijkt om zich heen.