"Annemin rahmine düştüm , doğamazsın dediler. Kendi ailemi topraklarımdan kovdum , onları süremezsindediler. Ben tahta geçtim , hükümdar sen olamazsın dediler. Dünyaya diz çöktürmek istedim, sen bir yeri fethedemezsin dediler. Ulaşılmasıimkansız bir kadınıistedim, sen ona aşık olamazsın dediler. Eğer sıradan bir adam olsaydım onları dinlerdim ama ben sıradan bir adam değildim. Doğdum, sürdüm, yönettim ve fethettim. En son da aşık oldum. Bu zamana kadar ne yaptıysam zor gelmedi. Ama sana aşık olmak beni tüketti Asenaht.
Aten Amaran
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
..........
1700 MISIR
''Efendim tören için her şey hazır ?''
Aten duyduğu sesle gözlerini elinde tuttuğu hançerden çekti. Yaklaşık olarak bir saattir bu hançere odaklanmış, amaçsızca bakıyordu. Daha iki hafta öncesine kadar bu hançerle en güvendiği danışmanının canını almıştı. Şimdi ise kendi canını teslim etmek için bir tören düzenliyordu. Ölüme en uzak olan adam sırf bir kadın için kendi ölümünü düzenliyordu. Belki de Aten'in hançere bakıp düşündüğü şey de buydu. Bütün bunları sadece Yüce Ra emretti diye yapmadığını biliyordu. Uzun zaman önce kalbinin tam ortasında bir gül açmıştı. Aten o gülün kendine hissettirdiklerinden korkuyordu.
Kafasını çevirerek ona seslenen kadına baktı. Ahed kafasını önüne eğmiş onu bekliyordu. Göz altları ağlamaktan şişmişti. Bu kadın yardımcısı Mahraj'ın kardeşiydi ve hala kardeşinin canını alan hükümdara hizmet ediyordu. Aten onun şu an ne hissettiğini anlamayı çok isterdi. Sevdiğin birini kaybetmek insana nasıl hissettirirdi?
''Tamam geliyorum.''
Aten cariyenin uzattığı altın tacını alarak kafasına taktı. Elindeki hançeri ise yanına gelen rahibe uzattı. Her şey değişiyordu. En azından o çok değişmişti. Bu gün Mahraj'a yaptıkları törenin aynısı ona da yapılacaktı. Aten bunun için kokuyordu. İçinde farklı bir huzursuzluk vardı. Mısır bir haftadır düşman tehditi altındaydı. Mısır Hükümdarı'nın sarayına kapandığını duyanlar saldırmak için en uygun anı kolluyorlardı. Aten bu halde savaşamazdı ama kendi elleriyle de topraklarını teslim edemezdi. Bu yüzden en iyi seçeneğin gitmek olduğuna karar vermişti. Şimdi gidecekti belki ama yüzyıllar sonra yanında bir Tanrıça ve kraliçesiyle geri dönecekti. Her zamanki gibi kaldığı yerden hükmetmeye devam edecekti. Onu bu düşünce avutuyordu. Eğer bu töreni şimdi yapmazsa bir daha yapamayabilirdi.
Tapınakta kendisi için hazırlanan odadan çıkarak törenin yapılacağı odaya geçti. Açık alana adım atasıyla orada bulunan bütün kafalar önünde saygıyla eğildi. Başka zaman olsa Aten bundan keyif alırdı. Ama şu an tek istediği şey bu törenin bir an önce bitmesiydi.
