4: kimsesiz

305 26 44
                                    

"beyefendi!"

Kendimi yolun ortasına bırakmış,
Bana seslenen insanları duymuyordum.

Aklımda hâlâ Altay ile o çocuk vardı.
Altay'ın böyle birşey yapacağı aklımın ucundan bile geçmezdi.

Kendi evimizde, anılarımızın olduğu salonda bir başkası ile öpüşmesini kaldıramıyordum.

Hâlâ o vardı aklımda,
Hâlâ bunu bana nasıl yaptığını düşünüyordum.

Hayat böyleydi işte.
En güvendiğiniz insan,
Sizi yanıltırdı.

Ağladım, ailesini kaybetmiş küçük çocuklar gibi ağladım.
Ağladım, güzel günler tekrar gelicekmiş gibi ağladım.
Ağladım, sanki ağlayınca Altay beni tekrar sevecekmiş gibi ağladım.

Ağladım sadece,
Başka birşey gelmedi elimden.

Ailemi kaybetmiştim,
Evimi kaybetmiştim,
Kimsesiz kalmıştım.

Altay gitmişti ve ben yine kimsesiz kalmıştım.

"Beyefendi, iyi misiniz?"

İyi miydim?
Değildim.

Altay beni bırakmıştı,
Altay beni yarı yolda bırakmıştı,
Altay beni bir başkası için bırakmıştı.

Verdiği sözler bu muydu?
Verdiği sözler beni yarı yolda bırakıp canımı mı yakmaktı?

Verdiği sözler bu değildi,
Altay verdiği sözlerin adamı değildi.

Tekrardan kimsesiz kaldım, tekrardan.

Ama bu sefer kimsesiz kalmam canımı yakmıyordu,
Bu sefer Altay'ın beni bırakması canımı yakıyordu.

"Kerem!?"

Kulaklarım hiçbir sesi duymazken o tanıdık sesi duymuştu.

Ellerimi kulaklarıma götürdüm.
Duymak istemiyordum,
Onun sesini duymak istemiyordum,
Söyleyeceği şeyleri duymak istemiyordum.

"Beyefendi arkadaşınız mı?"

Sorulan soru ile Altay'ın yanıma geldiğini anlamıştım.

Gitmesini istiyordum,
Yüzünü görmemek istiyordum.

Çünkü o artık benim Altay'ım değildi,
Çünkü o artık benim tanıdığım Altay değildi.

"Sevgilim."

Sevgilim...

İnsan sevgilisini aldatır mıydı?
İnsan verdiği sözleri çiğner miydi?
Ve yüzsüz gibi millete hâlâ 'sevgilim' der miydi?

Kimseyi duymak,
Kimseyi görmek istemiyordum şu an.

Kafamı daha çok dizlerime gömdüm,
Kulaklarımı iyice kapattım.

"Kerem hadi kalk güzelim."

Yutkundum,
Yüzsüz gibi konuşması canımı
yakıyordu.

Elini omzuma attığın da irkildim.

Ona değen ellerin bana değmesini istemiyordum.

Kafamı kaldırmadan bi' elim ile ittim
Elini.

İstemiyordum,
Onu artık hayatımda istemiyordum.

İğreniyordum ondan.

Onsuz da hayatıma devam edebilirdim,
Sonuçta hayatım da hep o yoktu ya.


Bölüm sonu...

Şükür yazabildim şu kitaba bölüm

Kısa ama idare edin

Bir hafta falan bölüm yok🥱🥱

Bir hafta falan bölüm yok🥱🥱

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Oy ve yorum atmayı unutmayın.

Vazgeçmişsin Benden |AlKer|Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin