I Do

κεφάλαιο 19

Είχε ιδρώσει και τα έβλεπε όλα θολά. Έπρεπε να φύγει αλλά η Άντα ρωτούσε συνεχώς και εκείνη απλά κουνούσε το κεφάλι χωρίς να έχει ακούσει τίποτα. Ένιωθε ότι θα λιποθυμήσει από λεπτό σε λεπτό και ήθελε τόσο πολύ να βρεθεί στο σπίτι της.

" Ξένια, είσαι καλά;" Άκουσε την Άντα να την ρωτάει ανήσυχη.

" Καλά είμαι. Χρειάζομαι λίγο νερό."

" Φυσικά. Πάμε κάτω στην κουζίνα. "

Κάθισε στην καρέκλα και έπιασε με τρεμάμενα χέρια το ποτήρι με νερό που της πρόσφερε η άλλη γυναίκα. Όσο έπινε, κρύο νερό ένιωσε να πέφτει με δύναμη και στο πρόσωπο της.

" Τι κάνεις;"

" Να σε βοηθήσω θέλω" της απάντησε η Άντα και έπειτα κάθισε απέναντι της με ένα ελαφρύ σύρσιμο της καρέκλας.

" Νιώθεις ωραία, Ξένια;" Της χαμογέλασε και δεν περίμενε απάντηση. Γνώριζε ήδη. " Αυτό που εσύ νιώθεις επί δύο εβδομάδες, ο άντρας μου το νιώθει τρεις μήνες. Σου φαίνεται δίκαιο;"

" Δεν καταλαβαίνω -"

Την κοιτούσε σαστισμένη και ήταν βέβαιη πια ότι θα άφηνε την τελευταία της πνοή εκεί μέσα. Σταγόνες νερού έπεφταν από τα μαλλιά της και έβρεχαν τα ρούχα της επιδεινώνοντας το τρέμουλο.

" Σκάσε" φώναξε απότομα. "Θα καταλάβεις όταν η αστυνομία θα σε πάρει από εδώ μέσα δεμένη."

" Και εσύ;"

" Εγώ τι; "

" Με δηλητηριάζεις με το ίδιο φάρμακο", κλαψούρισε. "Θα γλιτώσεις;"

" Μπορεί ναι, μπορεί όχι. Από εσένα εξαρτάται. Αν μου πεις ποιος σε έβαλε να σκοτώσεις τον άντρα μου, θα ζήσεις. Διαφορετικά θα σε βάλω να καταπιείς όλο το μπουκάλι και δεν με νοιάζουν οι συνέπειες" την προειδοποίησε.

" Βλέπεις πολλές ταινίες, Άντα" σχολίασε ειρωνικά και συμπλήρωσε. "Κάνε ό,τι νομίζεις."

" Και η αδερφή σου;"

" Πού...με άκουσες; Μα...μα δεν ήσουν εκεί."

" Κάτω από το τραπέζι έχει κοριό. Όλα όσα είπες έχουν ηχογραφηθεί. Οπότε θα ήταν καλό για εσένα να τα ξερασεις όλα. Ποιος είναι το αφεντικό σου;"

" Δεν πρόκειται να σου πω όσο με ηχογραφεί αυτό το πράγμα", έτριξε τα δόντια της.

Η Άντα ξεκόλλησε τον κοριό από το τραπέζι και τον πάτησε με το παπούτσι της κάνοντας τον κομμάτια μπροστά στα μάτια της νοσοκόμας.

" Μίλα τώρα!"

Η Ξένια έριξε μια γρήγορη ματιά γύρω της και έπειτα κοιτούσε έντονα το ταβάνι.

" Δεν έχω ψηλοκρεμαστό μικρόφωνο, μην αγχώνεσαι " την ειρωνεύτηκε η Άντα, ανυπόμονη να ακούσει την αλήθεια.

" Η μητέρα σου είναι πίσω απ' όλα" της αποκάλυψε και η Άντα έμεινε με το στόμα ανοιχτό να την κοιτάει σε κατάσταση σοκ.

Η μητέρα της;

Αποκλείεται. Αυτή λάτρευε τον Τζέραρντ περισσότερο και από την ίδια της την κόρη.

Κούνησε το κεφάλι της μη θέλοντας να το πιστέψει. " Λες ψέματα" αποκρίθηκε σίγουρη.

" Μπορεί ναι, μπορεί όχι" επανέλαβε τα λόγια της Άντα.

" Δεν αστειεύομαι" χτύπησε δυνατά το χέρι της στο τραπέζι. " Δεν μου κάνει καμία διαφορά να σε ποτίσω αυτή τη στιγμή ολόκληρο το μπουκάλι. Πες μου ποιος σε έβαλε!" απαίτησε συλλαβιζοντας τις τελευταίες λέξεις και έγειρε το σώμα της μπροστά.

" Δεν πρόκειται να μάθεις τίποτα από εμένα" απάντησε και μεμιάς τα χέρια της βρέθηκαν στους ώμους της Άντας σπρώχνοντας την γυναίκα προς τα πίσω.

Η πλάτη της ήρθε σε επαφή με τον ξύλινο πάγκο της κουζίνας κάνοντας ένα βαρυγδουπο ήχο και έπειτα το σώμα της σωριάστηκε στο μάρμαρο αφού πρώτα καταφέρει να αφήσει μια κραυγή βοήθειας.

Η Ξένια άνοιξε την πόρτα του σπιτιού και βγήκε σαν κυνηγημένη αλλά αναγκάστηκε να σταματήσει μπροστά από την μαύρη καγκελόπορτα όπου βρισκόταν σταθμευμένα δύο περιπολικά της αστυνομίας και την περίμεναν.

....

Ο Τζέραρντ, απορημένος , κοιτούσε από το παράθυρο  τα περιπολικά με τις αναμμένες σειρήνες που βρισκόταν έξω από το σπίτι του. 

Κάτι κακό είχε συμβεί. Το αισθανόταν.

Πρώτα η αμίλητη γυναίκα του, μετά η πλύση στομάχου στο νοσοκομείο και τώρα η αστυνομία.

Πριν προλάβει να ανοίξει το παράθυρο και να αντιμετωπίσει τους αστυνομικούς, άκουσε μια γυναικεία στριγγλια στον κάτω όροφο.

Ανήσυχος κατέβηκε τις σκάλες ενώ έψαχνε τις δύο γυναίκες που είχαν εξαφανιστεί για αρκετή ώρα.

" Άντα" φώναξε αλλά δεν πήρε απάντηση.

Μπήκε μέσα στην κουζίνα και αντίκρισε ένα χάος. Πράγματα πεσμένα χάμω και το σώμα της γυναίκας του αναίσθητο.