Villain Naruto | One Shot

1

Bölüm şarkısı, michael jackson - they don't care about us

Villain... kötü. Mutlak kötü demektir. İnsanlar küçüklüğümde canavarla başlamış, şimdi ise villain ile devam ettirmişti namımı.

Halbuki ben... hokage olarak anılmak istemiştim. Benimde babamınkinin yanında yüzüm olsun, bende hokage olayım, en güçlü olayım, köyümü koruyayım istedim. Mutlu olmak istedim.

Ancak hayat..her zamanki gibi yine istediğimi vermedi bana. Aksine ben, köyün en büyük düşmanı, baş belası, korkulu rüyası, canavarı, villianı oldum.

Ben, sakura ve sasuke ile yakın arkadaş ve takım arkadaşı, kakashi'nin -sensei diyemiyorum ne yazık ki- öğrencisi olmak istemiştim. Olmayan ailemin yerini, onlarla doldurmak istemiştim.

Olmadı.

Ben mutluluğu iyilikte değil, kötülükte buldum. Akatsuki aile oldu bana, ev oldular. Mutluluk, yaşama amacı oldular bana.

Şimdi sorsanız, konoha mı yoksa akatsuki mi diye, hiç düşünmeden akatsuki derim.

Onlar beni canavar, villain olarak değil, küçük kardeşleri olarak gördüler.

"Canavarım ben."

Dediğimde bana güldüler ve, "ufaklık, sen canavarsan biz ibret-i alemiz." Dediler.

"Ne canavarı ya? Bundan olsa olsa minnak bir kedi olur." Demişti obito.

Ailemdi onlar benim. Öz ailemdi. Benim için öyleydi.

Onlar "köyü" korumak için vazgeçmedi benden. Onlar benim için vazgeçti köyden. Benim için.

...

Ama köy...beni istedi. Canavar dedikleri kişiyi istedi. Öz aileme dokundu köy. Kanıma, canıma, damarıma dokundu.

Ben istememiştim,

Sakura'yı ağır yaralamayı.

Ben istememiştim,

Kakashi'yi kör etmeyi.

Ben istememiştim,

Sasuke'yle savaşmayı.

Ama biliyor musunuz? Ben içten içe hep istemiştim.

Bu köyü yerle bir etmeyi. Bana canavar diyenleri yaratığa dönüştürmeyi, bakılamaz hale getirmeyi!

.
.

Tekrardan kalktı ayağa, üçüncüydü bu. Kan öksürdü, ikinciydi bu. Nefretle baktı bana..ilk kezdi bu.

O bana öyle bakmazdı ki...neden baktı? Isteyerek yapmamıştım ki..ben istememiştim ki böyle olmasını.

Gözlerimden akan yaşları sildi kanlı el. Ama o elin sahibi...sasuke'ydi. Ama az önce nefretli gözlerle bakmıştı bana? Siler miydi yaşlarımı, o gözlerin sahibi?

"Kuhck!"

"K-kan? Kan var...benim kanım bu. S-sasuke? Kan... kan var. Sende de var kan."

En sevdiği oyuncağını kaybetmiş ve şimdi onu umutsuzca arayan küçük bir çocuk gibi baktım etrafa.

"Sasuke...kan var. Her yerde kan var. Bak...sakura'da, kakashi'de, o-obito'da... kan var! Kan var sasuke..."

Çattım kaşlarımı. Çattım bu iğrenç görüntüye karşı. Korkardım ben kandan, öyle korkardım ki...

"Sen yarattın bu kanları. Hatırlamıyor musun? Hatırlamalısın."

"Ben yarattım..."

Acı, bitmişlik, sinir, birikmişlik, içimde ne varsa bir kahkahayla anlattım tüm duygularımı. Tüm köy inledi, kahkahalarımla. Bölündüm ben bu gece, iki parçaya.

"Ah..sasuke, sasuke~ siz yarattınız bunu! Ben değil ki!"

Sasuke'nin kalbime sapladığını düşündüğü kılıcı bir hışımda çıkardım ve elime aldım.

"Siz benim kanıma, canıma dokundunuz! Evimdi onlar benim."

Nefretle baktım önümdeki bedene. Halbuki bakmazdım ben ona hiç öyle. Ama canıma dokunmuştu...

"Siz bana canavar derken, onlar bana kardeşim dediler! Siz beni kötü olarak gördüğünüzde, onlar beni kahraman olarak gördüler!"

Sinirle elimdeki kılıcı sıktım. Daha önce yapmalıydım. Bu köyü daha önce yok etmeliydim. Ama bir aptal gibi korkmuştum.

"Ama siz naptınız? Onlara zarar verdiniz. Canavar damgası vurduğunuz beni, geri istediniz. Neden? Neden lan, neden?!"

Dişlerimi sıkıyordum. Hızlı ve sertçe elimdeki kılıcı kara sapladım. Dolan gözlerime engel olmayarak, göz yaşlarımın süzülmesine izin verdim.

"Neden yaptınız ki..."

Sasuke yaklaştı bana. Aramızda bilemedin 20, bilemedin 25 santim vardı.

"Ben..mutlu olmuştum. İlk kez mutlu olmuştum. Aile nedir, öğrenmiştim. Sevmişti onlar beni..."

Diz çöktüm. Diz çöktüm ama Sasuke'ye ve bu köye değil, aileme diz çöktüm ben. Onları koruyamadığım için diz çöktüm.

"Neden kıydınız lan benim aileme!? Canımdı onlar benim! Kanımdı!"

Önümde benim gibi diz çökmüş herifin, yakalarından sertçe tuttum. Tepkisiz bakıyordu suratıma.

"Damarıma dokundunuz! Şimdi bu köyü yok etsem kim ne diyebilir ha!? Seni şuracıkta öldürsem kim ne diyebilir!? Hiç bir şey!"

Sasuke, ellerimi yakasından çektirtti ve kendi ellerini benimkinin üzerine koydu.

"Sen beni öldüremezsin naruto. Bu güçten değil, kalpten. Seviyorsun sen beni. İhanet edemezsin kalbine. Bunu ikimizde biliyoruz."

Hayal kırıklığıyla baktım gözlerine. Belki de... özür dileseydi, bir çare bulsaydı, en azından kabullenseydi!- affedebilirdim...seviyordum çünkü.

"Neden yapıyorsun bunu bana..!?"

İç çekti.

"Naruto. Neden gittin köyden? Hani hokage olacaktın? Niye hain damgası yedirttin kendin-"

Sert bir yumruk attım suratına. Ardından üstüne çıkıp devam ettirdim yumruklarımı. Acımıyordum, acımazdım da artık.

"Neden mi?"

"Kaplumbağa deden orospu çocuğu!"