Suskun

11. bölüm

Medya:Yedinci ev-Anlat ona

Susturdun beni de, küstürdün hayata...

***

NE!
Annemin ve benim tepkim kısa sürmedi. Benim tepkim sadece içimde kalmıştı.
Ağzım açık polislere bakıyordum.
Ferdi seyfioğlu şuan soruşturma da sizi de karakola götürmemiz lazım.
Lütfen zorluk çıkartmayın ve gelin.

"Hayır olamaz nasıl lütfen birşey söyleyin kocam asla böyle birşey yapmaz!" Bu sözler içimden ağlamamı sağlasa da hiçbir şey yaramadı. Bende annemden az kalsamda gözyaşı akıtmam uzun sürmedi. Bir damla yaş yanağımdan süzüldü.
Annem polisin kolunu tuttukça polisler daha fazla gerilse de tekrar aynı cümlelerini kendilerine teşvik ettiler.

"Anne dur ağlama lütfen."
Annemin bağırıp ağlaması diğer yana dursun. Polisler annemi götürmeye başladılar fakat ben tek bir kelime bile etmeden dışarıya çıkıp kapıyı kilitledim ve hızlıca polislerin peşine koyuldum.

Ardından hızlı bir şekilde annemin yanına oturdum ve karakola gelmemizi bekledim. Sonunda inecekken annemin olduğu tarafın penceresinden babamı gördüm.
Ferdi seyfioğlu.

Kollarına kelepçe takılmıştı ve hareketsiz bir şekilde yürüyordu. Boynu yere bakıyor öylece kendi hakettiği yerine gidiyordu..

İhanet. Baba ihaneti. Baba ve seri katillik....

Annemin babamı kelepçeli haliyle gormesiyle ferdi! Diye bağırması bir oldu.

Babam başını kaldırıp annemin gözlerine kenetlenince sol gözünden bir damla yaş aktı fakat çoktan ordan hızlıca yürüyüp kaybolmuştu bile. Ve o sırada o kişiyi gördüm.
KEREM...
Neden buradaydı? Onun da gözlerinden yaşlar gelmiş fakat onları bastırmaya başlamıştı. Ozaman onu görünce sorgulamamam imkansız değildi.
İmkansız diye birşey yoktur...
Onu umursamadım ona baksam bile o beni görmemişti ve ben anneme odaklanıp onu teselli etmeye başladım.
Bundan sonra polisler bizi tutmadan rica eder gibi konuşmaya başlayınca annemle birlikte polis arabasından çıktık ve ozaman keremin yerinde olmadigini fark ettim.
Polis karakoluna ilerleyince direk bir odaya girdik annemle ben ikimiz.
Bu oda herhalde suçlu olmayan insanların sorgulandıkları yerdi. Loş ışığı her tarafa yağarken polis görevlisinin yüzünü rahat bir şekilde görebiliyordum.
Polis görevlisiyle konuştuktan sonra hızlıca karakoldan çıktık.

5 ay sonra...

***
Babamın bugün mahkemesi vardı ve 3 yıl hapishane cezası yemişti. Ama annem bu sefer ağlamamıştı. Çünkü babam hak ettiği yerde kalacaktı. Annemin duygusu ortada öylece kalırken yarın okulumun olduğunu fark ettim. Annemle karakoldan çıkınca arabamizla Eve gittik. Eve gelip üstümü başımı çıkardım ardından pijamalarımı giydim ve yatağa girdim. Yorganimi üstüme çekmem ile uzun bir rahat uyku çektim.

KIZIM, KIZIM KABUS GÖRÜYORSUN UYAN!

DEVAM EDECEK...