ESCAPE(Velazco Series 1)

CHAPTER 15

Nakayakap pa din ako sa kaniya hanggang sa narealize ko ang aking ginawa.Fuckk anong ginagawa ko?I acting so weird.....Nadala kalang ng emosyon mo Selene, nadala kalanggg....kalmaaa...

"Tara na maggagabi na oh!"kaswal kong saad ngunit tumingin lang ito sa akin saka ngumiti,ngumiti din ako pabalik kaya nakita ko ang gulat sa mga mata niya. Sige lang Sean magpauto kapa.Sisiguraduhin kong matatalo ka sa larong ito.

"Wait!I'll  bought you this."Inilabas nito ang isang malaking bag na Hindi kona napansin kanina.

"Ano yan?"tanong ko habang nakatingin sa hawak hawak niyang bag.

"Strawberry"usal nito na naging dahilan ng pagngiti ko,hindi pekeng ngiti,ngayon ay tunay na.Dahil sa masarap at gustong gusto kong matikman ang strawberry.

"Thankyou."wala sa sarili kong saad habang pinagmamasdan ang napakaraming strawberry.Kanina pa akong nakangiti habang nasa biyahe hanggang sa hindi kona namalayang nasa bahay na pala kami.

"Thankyou ulit"nakangiti pa akong nakatingin sa kaniya.

"Always been welcome."usal nito bago pumasok sa kaniyang sasakyan.

"Goodbye."usal pa nito bago tuluyang umalis.I get it kong paano ko siya maiisahan.Humanda ka Sean pagsisisihan mong nakilala mo ako.

Makalipas ang ilang oras na pagkatulala ay nagdesiyon na akong pumasok sa loob,naabutan ko pang nanonood ng balita si papa kaya naman agad akong tumabi sa kaniya.

"Pa.Gusto mo?"alok ko sa kaniya ng hawak kong strawberry, ngumiti lang ito saka kumuha ng isang piraso at agad kinain.

Dumaan ang matinding katahimikan sa aming dalawa,walang gustong magsalita ngunit agad niya din naman iyong basagin.

"Anak sigurado kana ba sa plano mo?"usal nito,ang tinutukoy niya ay Yung balak naming pagalis dito sa maynila upang magtungo sa mindoro ng sa gayon ay matakasan namin si Sean.

"Opo pa naghahanap lang ako ng tiyempo"tugon ko naman,pero para bang sinasabi ng kabilang side ng puso ko na wag nalang umalis.

"Sakto dahil wala ng nagmamanman sa atin.Umalis na mukhang nakuha mo ang tiwala ni sean."tugon nito na nagpatigil sa akin.Nakuha konga ba ang tiwala niya?

"Sige pa sa lalong madaling panahon ay kailangan na nating makaalis dito."tumango namn ito bago umalis sa aking harapan upang magtungo sa kaniyang kwarto habang ako ay naiwang nakatulala dahil sa hindi maipaliwanag na pakiramdam.

Nakokonsensya ba ako sa gagawin ko?

Kasalanan naman niya ang lahat!

No.Hindi ko kasalanan kong bakit ako lalayo.

Naglinis muna ako ng katawan bago pumunta sa aking silid upang makapag pahinga, Hindi naman ako nabigo dahil maya maya lang ay dinalaw na din ako ng matinding antok.

Madaling araw noong maalimpungatan ako nakaramdam ako nang matinding pagkauhaw kaya nagdesiyon akong bumaba.

Madilim ang paligid tanging kurtina lamang ang nakaharang sa aming bintana kaya kitang kita ko ang labas nang aming bahay.

"Fern?"

"Pa?"

"Anong ginagawa mo dito?dis oras na nang gabi ah"

Kumuha lang po ako nang tubig pa."Nagaalangang tanong ko.Gusto kopa sanang usisain kong saan siya nanggaling pero alam kong pagod siya kaya hindi konalang ginawa.

Pagkatapos kong uminom ay bumalik nalang ako sa aking higaan para makapag pahinga.Ilang minuto pa ang lumipas bago ako muli dapuan nang antok.