ZAMAN

⏳1⏳:TUTSAK

🐥
iyi okumalar🫂
⭐:basarmısınız:)

~'~
'
~TUTSAK~
~Time~

"Acele etsenize! Bu ne uyuşukluk?" Tekerleklerin takırtı sesi duvarların üstünde yankılanıyor, işçilerin coşkulu sesi ile sesler birbirine giriyor' hepsi birbirlerine karışıyordu, efendilerimiz tahtında oturuyor, yerel komutanlar olayları kontrol ediyordu.

Şunu söylemeliyimki hiçbir yerde şekil değiştirmeyen, vicut değiştirmeyen cüceler heyecanla herkesin içinde koşuyor, farklı boyutlara giriyordu, elbette bu herkesi paniğe sürüklüyordu ama kimse gıkını çıkarmadan hatta heyecandan umursamadan ne yapacaklarını tartıyordu.

5' yılda bir bir çok evrenden krallarımız, efendilerimiz, azizlerimiz hepsi  geliyordu, hepside bize karşı yardımlarda bulunuyor yerel şeytanlardan ise, herzaman olduğu gibi anlaşma yapıyorlardı, yerel şeytanlar kendi isteklerini diledikten sonra, efendilerinin isteklerini yerine getiriyorlardı burası ne alırsan onu biçersin kafasında çalışan bir toplumdu, farklı evrenlerdekiler ne düşünüyor hiçbir fikrim yoktu, ama sanırım onlarda ses çıkarmıyorlardır sonuçta istediklerini alıyorlar.

Bundan önceki evren kralı kısacası türünün çoğunluğu beyazdan oluşan belkide bir çok kişilerin dikkatini çeken türlerdenlerdi, açıkçası ender türlerden birilerdi ve kolay, kolay heryere adım atmaz, yeri geldiğinde herşeyi yapar yeri geldiğinde kaçan türlerdendi, kendileri beyaz kaplan aşiretiydi. ama okadar ihtiyaçları vardıki bu topraklara bu insanlara, herşeyi göz önüne alarak kralları senelerce sevdiği kadını kaybetmiş, ve onu geri döndürmelerinin yolu bu topraktı.
Kısacası yerel şeytanlarımız sayesinde herşeyi tıkırında hallede biliyorduk.

İnsan olabilirdik, fakat iş birliğimiz, kaderimiz, duruşumuz ve efendimiz gayet güçlüydü bize yeterdi.

Normalde bu evrene başka biri adım atsa, kimsenin umrunda olmazdı umursamaz, kendilerini düşünür ve işlerine devam ederlerdi.

Ta ki' tutsak zamancıların geleceğini duyana kadar bir çok kişi belkide dileği o evrende olmak hatta kısacası hayatını umursamadan o evrene o, krallara kendini adayacak kadar delirmiş insanlar mevcuttu!

Bu delilik.

Bu aptallık.

Nerden bileceksin ha, belki mutlu olmayacaksın?

Neden bukadar heyecanlandıklarınıda açıklayayım, bizden güçlü, bizden daha çok zeki hatta kat kat zeki, hem fikir zamancılar. Dilediği heryere gidebilen, istediğini alan kişiler bu toprağa ayak basması bir felaket bile olabilir o derece, efendilerimiz kısacası evrenimiz bu duruma onurla baka kalıyorlardı..

Buna mutlu olmam gerekir belkide, ama içimdeki sesim
Tam olarak şöyle diyordu:

'Küçük çiçek, inansana bana güvenme onlara.'

Bu sesin etkisinden ne çıka bildim, nede göz yaşlarımı tutabildim, çünkü bunu diyen iç sesimin sesi, sonsuzluğa karışan ve birdaha göremediğim o baba'idi.

Evet babam'idi değil baba'idi çünkü bunca yaşıma kadar, babam tarafından görmezden gelindim, annem tarafından terk edildim, ve bir dadı' sadece bana baktı çokta iyi yıllar değildi,  Hadi ama enazından Cyrus benimleydi.

Ama hep baba tarafından korundum bunu inkar edemezdim, ama hiç baba kız olmamıştık, buda onun benim babam olarak saymamamın gerekçesiydi.