Bedenimi kendiyle birlikte duvara yasladı.
"Seni yıllarca takip ettim, her gün, her hafta, her saniye..." gözlerime baktı.
"Nefesim her zaman ensendeydi." sertçe yutkunduğumda dilini alt dudağımın üzerinde gezdirdi.
"Sence de yeterince sabretmedi...
Beğendiğiniz bedenlere; hayallerinizdeki ruhu koyup aşk sanıyorsunuz.
* Bölümlerin uzunluğu değiştirildi.[Sabit 5.000 kelime]
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*Medya- Gece Çavuşoğlu. Model- Zeynep Demirhan
4. Bölüm: Tekinsiz.
❥
Özet:
Sırıtırken, "Bana sürekli yaşlı diyebilirsin karıcığım, seni öpmekten çekinmeyeceğim."
Şerefsiz!
Neden yaşıyorduk biz?
Hayatımızı elde etmek için mi? Doğduğumuzdan beri sınavlar içerisindeydik. Gerek fiziksel, gerek mental olarak yaşadığımız zorluklar bizi kötü bir birey hâline getiriyordu.
Düşüncelerimiz ve konulara olan eğilimimiz değişiyordu ve bunu fark edemiyorduk bile.
Ama ben şuan fark edebiliyorum.
Ben iyi biri değilim.
Gözlerimde kopan fırtınaların harareti, çakılan şimşekler ile harlanıyor, sinirlerimi en üst raddeye getirtiyordu. Bileğim ile ağzımı tekrar sildim. "Sen, sen hayatımda gördüğüm en iğrenç insansın!" acı dolu haykırışımdaki kırılganlığı duymuyor mu?
Neden bırakmıyor beni?
Bir şey demeyip arkasına döndü ve pervazdan ayrıldı. Peşinden gittiğimde odanın kapısından çıkmak üzereydi. Ardında olduğumu hissetmiş olmalı ki kapıyı hızlıca kapattıktan sonra kilitledi. Arkasından elimle kapıya vursam da merdivenleri indiğini belli eden ayak seslerini duyduğumda arkamı dönüp sırtımı kapıya yasladım. Tırnaklarım ile sürekli duduaklarımı kaşırken omuzlarım sarsıla sarsıla ağlamaktaydım. Dudaklarımı kaşırkenki amacım sadece onun öptüğü yerleri parçalama isteğiydi.
Yaptığı şey, gözlerimin önünden bir türlü geçip gitmiyordu. Tırnaklarımın arasına sıcak bir sıvı kaynadığı zaman ellerimi dudaklarıman çekip parmaklarıma baktım tahmin ettiğim gibi kanıyor ve acıyla tutuşuyordu. Tırnaklarımın arasındaki bir kaç damla kanı üzerimdeki kısa tişörte sildim, sürekli kaşımamdan dolayı yara olmuş olmalıydı. Ergerlik dönemimde kimse anlamıyor beni diye kendi canına kıymaya kalkışanlardanım. Bundan önce kendime zarar vermekten bile korkardım ve bu yüzden de henüz ölmediğim için stres yapardım. Sürekli olarak elimi kaşırdım ve tırnaklarım kırırlıncaya dek bastırırdım. En sonunda ellerim parçalanıncaya dek kabuk tutmayan yaralar hâline gelirdi. Kabuk tutarsalarda kabukları jilet ile kazıyıp kaldırırdım.
