မင်္ဂလာခန်းမထဲ၌ ............
"သတို့သား ပတ်ဘိုဂန်သည် သတို့သားကင်ထယ်ယောင်း
ကို။ သက်ဆုံးတိုင်အောင် ပေါင်းသင်းနိုင်ပါ သလား......."
"ဘိုဂန်။.. ဟုတ်ပေါင်းသင်းပါမည်..."
"သတို့သား ကင်ထယ်ယောင်းသည် သတို့သားပတ်ဘိုဂန်ကို သက်ဆုံးတိုင်ထိပေါင်းသင်းနိုင်ပါသလား.."
သတို့သားလေး ပတ်ဘိုဂန်ကတော့ ပြုံးနိုင်သလောက် သတို့သားကင်ထယ်ယောင်းက ဝှီးချဲပေါ်မှာ ထိုင်နေဆဲသာ အတွေးပေါင်းများစွာနဲ့
အကိုဘိုဂန်လက်လာတို့မှသတိကပ်လာသည်..
"ထယ်ယောင်း။...ဟုတ်ပေါင်းသင်းပါမည်"
"ဒါဆို ....ကန့်ကွက်မဲ့လူရှိလား"
..........ကန့်ကွက်မဲ့လူရှိလား
.....ကန့်ကွက်မဲ့လူရှိပါသလား
".......ရှိ....."
မင်္ဂလာခန်းမထဲ ကျင်းအင်္ကျီအပြာလေးနဲ့ ကျင်းဘောင်းဘီအနက်ရောင် ဝတ်ဆင်ထားပြီး သန့်သန့်လေးနဲ့ ဝင်လာတဲ့ခန့်ချောချောကောင်လေးတစ်ယောက်
..ခဏအကြာမှာ ထယ်ယောင်းအနားလျှောက်လာ၍
အခုထိရပ်နေတဲ့ ပတ်ဘိုဂန်ကို ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တဲ့ထိုလူ
..
"ကင်ထယ်ယောင်းကို ငါကလွှဲပြီးဘယ်သူမှ ပိုင်ဆိုင်ခွင့်မရှိဘူး"
ထယ်ယောင်းလည်း အူလည်လည်ဖြင့်မော့ကြည့်လာသည်
ခဏအတွင်း ထရပ်လို့မရတဲ့ သူခြေတောက်တွေကို သူ့ကိုယ်လုံးက လေပေါ်မှာလွှင့်သွားသလို ခံစားရသည်
ဟမ် .ဘာတွေလဲ ငါအခုသူစိမ်းကောင်လေးတစ်ယောက်ပုခုံးပေါ်မှာထန်းခံသွားတာလား
"..လွှတ်....လွှတ်ပါ.....လွှတ်ပေးပါ....ဘယ်သူလဲ"
"ရှုး............."
"ကိုယ့်ကိုမကြောက်ပါနဲ့ ကလေး ကိုယ်ကမှ မင်ယောင်္ကျားပါ
မင်းချစ်တဲ့လူ ဂျွန်ဂျောင်ဂု"
အဲ့လိုပြောပြီး ထယ်ယောင်ကို
မင်္ဂလာခန်းမအပြင် ထန်းခေါ်သွားတော့သည်
အခုထိခန်းမထဲ ကျန်နေဆဲဧည့်သည်တစ်ချို့ရော ပွဲထဲလူကြီးတွေ ပတ်ဘိုဂန် အပါအဝင် ကြောင်နေဆဲနဲ့ကျန်ရစ်ပေတော့သည်။
#thapyay
YOU ARE READING
Your strong heart
Action"ကိုယ့်အမှားတွေကြောင့် တစ်သက်လုံးယောင်းအနားမှာ ပြန်ပေးဆပ်ခွင့်ပြုပေးပါယောင်း"
