ŞAH VE MAT

12.BÖLÜM

Hoşgeldiniz...

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum..

İyi okumalar💖✨️

***

Neredeyse bir haftadır evde yatıyordum. Miran ayağı kalkmama dahi izin vermiyordu. Doktor o gün hafıza kaybı yaşadığımı söylediğinde sevinseler mi üzülseler mi bilememiş gibilerdi. Alışkındım ama ben hafızamı kaybetmeye. Salonda otururken Miran işe gitmişti sonunda. Neredeyse 1 haftadır yanımdan ayrılmıyordu. Ben uyurken yaptıklarını duyduktan sonra onu zorla işe göndermiştim. Resmen haber sitelerine meze olmuştu!

VR denen pislik meğer bana tuzak kurarak birini tutmuş. Arabayı üzerime sürüp kaza yapmamı sağlamış tuttuğu adam. Miran adamı bulduktan sonra VR denen adamın Neredeyse 5 deposunu yağmalamış. Ona yardım eden diğer adamların da evine baskın yaparak göz dağı vermiş. Ekin bunları anlatırken ben şaşkınlıkla onu dinliyordum. Saate baktığımda herkesin birazdan evi dolduracağını anladım. Sude mutfaktan bir kase çilek getirirken gülümsedi. Dokunsam ağlayacakmış gibiydi 1 haftadır. Kaza onu baya etkilemişti anlaşılan. Çilek dolu kaseyi bana uzattığında gülümsedim

"Tam da canım çekmişti" çileği ağzıma atar atmaz içeri giren üçlüyü gördüm. Normal kapı yerine salonun bahçeye açılan verandanın kapısını kullanmışlardı. Miran yanıma resmen kendini atarak otururken yanağımdan öptü. Derin bir nefes aldı. Şaşkınlıkla ona bakarken diğerlerine döndüm.

"Hoşgeldiniz de...neden erken geldiniz bakalım?" Diye sordum. Ben uyurken Kayra'yı da aradan çıkarmışlardı ama ağzını dahi açmamıştı.

"Biliyor musun 1 haftadır kaytarmak tembelleştirdi bu şerefsizi" dedi Ekin. 1 haftadır hepsinde bir değişiklik vardı. Özellikle bana karşı bir gariplerdi. Eskisi kadar yakın değildi mesela Ekin. Bana her baktığında acı çekiyormuş gibiydi. Saraç ve Sude'de öyle. Poyraz bu aralar eve uğramıyordu zaten. Daren'e gelince nerede olduğu hakkında bir fikrim yoktu. 10 Nisan gecesi geçirdiğim kazadan sonra 2 gün uyumuştum.
Bugün 19 Nisan'dı. Miran kollarını belime sararak beni kendine çekti ve saçlarımı öptü.

"Sen ne yaptın bakalım bu kısa zamanda?" Rahat durmadığımı hissetmişti sanki. Gülümsedim. Burnuma vurdu işaret parmağıyla

"Yine rahat durmadın değil mi?" Diye sordu.

"Aslında şöyle....çok az bakabildim çünkü başım ağrıdı ama-"

"Başın mı ağrıdı..... neden ?" Diye sordu. Gözlerinde gördüğüm telaşla yutkundum.

"Sanırım teknolojik aletlerden uzak durmalıyım" dedim. Sağ kaşımın üzerindeydi biraz yara.

"Doktorunu dinlemelisin güzelim" dediğinde kafamı salladım. Neyse ki konuyu değiştirmeye çalıştığımı anlamamıştı. Herkes bir yere dağıldığında kafasını boynuma gömdü.

"Daha iyi misin?"Bunu daha çok kendine soruyor gibiydi.

"Evet....sen peki?....daha iyi misin?" Kafasını kaldırıp bana baktı.

"Kötü mü görünüyorum" dediğinde gülümsedim.

"Garip ama hissediyorum...kötüsün Miran...ve benim yüzümden kötüsün...bana hala ne unuttuğumu anlatmadın" dediğimde kasıldı. Yutkundu.

"Korkuyorum çünkü" Bu sefer kasılan bendim.

"Neyden korkuyorsun Miran bu kadar?....ne yaptım?" Gülümsedi

"Sen değil....sen hariç herkes birşeyler yaptı ama sen birşey yapmadın güzelim....söz veriyorum anlatacağım...ama sen de bana bir söz ver....kim ne anlatırsa anlatsın inanmayacaksın...ben anlatana kadar....söz mü?" Yutkundum. Gözlerinin içine baktığımda korkacak birşey olmadığını göstermek istercesine gülümsedi. Kafamı salladım.